Het GrootKinderboekenAuteursPortret #1 met Ted van Lieshout
Ik ben een half jaar geleden de Facebookgroep Kinderboeken gestart om een aantal redenen. De belangrijkste is natuurlijk dat ik erg van lezen houd. Ik recenseer al een aantal jaren kinderboeken en dat doe ik met veel plezier. In de groep wil ik een mooi platform geven aan beginnende auteurs en illustratoren. In de rubriek SelfSpot geeft Anneke van Ieperen hen nu de aandacht die ze verdienen. Daarnaast zijn we ondertussen uitgebreid met YA boeken en die worden gerecenseerd door Denise Michelle Pol. We houden van boeken en lezen en dat stralen we uit.
In de groep besteden we ook veel aandacht aan andersoortig en laagdrempelig lezen. In de rubriek Ambassadeursboek ga ik op zoek naar mooie boeken voor kinderen van 0-12 jaar. En die Top Testers testen de meest uiteenlopende boeken uit. Maar er is nog een reden waarom ik de groep zo leuk vind. Ik kom van alles te weten. Kijk maar naar de rubriek Illustrator Estafette waar bekende illustratoren elkaar om beurten vragen stellen. Iedere maand staat er een top illustrator een maand lang in de spotlights en leren we van alles over het vak van illustrator.
Maar wat ik heel graag wil is portretten maken. Ik kan niet tekenen en daar waag ik me dan ook zeker niet aan. Nee, ik wil een woordportret maken van een schrijver die ik bewonder om zijn gehele oeuvre. Mijn eerste portret teken ik deze week van een heel bijzonder persoon. Het is Ted van Lieshout, 63 jaar jong en 38 keer genomineerd voor grote prijzen waaronder de Woutertje Pieterse Prijs en de Nienke Van Hichtum Prijs. Hij won oa de Zilveren Zoen, de Zilveren Griffel (meerdere keren), de Gouden Griffel, de Theo ThijssenPrijs, de Nienke van Hichtum Prijs en de Woutertje Pieterse Prijs. Hij schrijft sinds 1989 en is zeer productief.
Op dit moment is zijn serie over Boer Boris zeer populair. Hij schrijft en Philip Hopman illustreert en het leest zo heerlijk weg. De tekst leest als een gedicht, heerlijk vind ik dat.
Boer Boris heeft een boerderij.
Daar hoort 1 grote tractor bij.
Daar rijdt hij mee over zijn land.
Zie je de sporen in het zand?
Boer Boris heeft een boerderij.
Daar horen ook 2 schuren bij.
In de ene wordt het graan bewaard.
In de andere staat Knol, het paard.
Van Lieshout is dit jaar genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs met het boek Onder mijn matras, de erwt. In dichtvorm en dichtend proza vertelt hij vanuit het perspectief van een 11 jarig meisje een mooi verhaal over hoe ze te groot wordt voor haar poppen. Ze doet ze een voor een van de hand. Ze neemt afscheid om groter te worden. Een prachtig beeld dat wordt onderstreept door de opvallende poppen die in het boek staan. In de jaren ’80 maakte beeldend kunstenaar Van Lieshout een aantal poppen van klei. Mensen vonden ze eng en lelijk hij legde ze weg om voor dit boek uit de kast halen. Sommige van de poppen waren beschadigd en anderen (met opzet) gebarsten. Hij kleedde ze aan met huis/tuin/ en keuken spullen. Groentes, theedoeken, knijpers, erwten en zelfs keukenhandschoenen doen ineens dienst als sjaal of haar of hoed. Het resultaat is oogverblindend en leverde hem terecht een nominatie op voor de Woutertje Pieterse Prijs.
En toch is dit niet de reden waarom ik een portret van hem wilde maken. Ik luisterde een aantal van zijn boeken en moest vaak huilen doordat ik geraakt werd door de naaktheid waarmee deze schrijver zijn emoties aan het papier toevertrouwt. Het zijn tevens onderwerpen die ertoe doen. Mijn Meneer gaat over de periode dat Tedje een verhouding had met een volwassen man. Dat is een heftig onderwerp en als moeder spring ik dan meteen op de barricades. In zijn nawoord verhaalt Van Lieshout hoe hij de man niet wil veroordelen. En dat feit bracht bij mij heel veel teweeg. Het leek alsof mijn wereld op haar kop stond. En dat is wat een goed boek doet. Het doet iets met je, verandert je al is het maar een fractie van een seconde. Het raakt je in je kern. Om Schuldig Kind heb ik ook gehuild maar hier was ik meer onder de indruk van de vorm. De oudere Ted gaat in gesprek met de tiener Ted. Hij is hierin eerlijk en oprecht en liegt natuurlijk alles bij elkaar want het is geen dagboek het is een verhaal. Een prachtig verhaal over opgroeien, gezinsleven, keuzes maken en terugkijken. Vergeven, relativeren en trots zijn op jezelf staan centraal. Voor wie Gebr. heeft gelezen weet dat ik het ook hier niet droog heb kunnen houden. De liefde tussen twee broers waarvan er 1 is overleden is zo integer beschreven dat het tot een van mijn favoriete boeken ooit behoort.
Al met al genoeg reden voor een portret. Wat gaan we doen deze week? Natuurlijk gaan we Ted interviewen, recenseren we enkele van zijn boeken (iedereen is welkom recensies over zijn boeken te plaatsen) en we gaan natuurlijk op zoek naar een aantal testers.
Volgens zijn uitgever Leopold is het hierboven afgebeelde boek een van zijn eigen favorieten. In 2016 kreeg het de Zilveren griffel. In dit boek laat Van Lieshout op weergaloze wijze zijn veelzijdigheid zien. Hij schreef hier voor een sonnet (op geheel eigen wijze) beeldgedichten, woordgedichten en beeldsonnetten. Omdat hij ook grafisch vormgever is, stelt hij zijn boeken zelf samen en geeft het vorm. Hierdoor is een Van Lieshout boek uniek en toch heel herkenbaar.
Wil je kans maken op Rond Vierkant Vierkant Rond? Word of blijf dan lid van Kinderboeken en vertel waarom juist jij dit boek wilt uittesten.
Heel veel succes en ik hoop dat je van dit portret gaat genieten. Vandaag hebben we de eerste ruwe schets gemaakt. Tot Morgen!
