In deze tweede SelfSpot aandacht voor Harman Hoetink. Hij werkt als copyeditor voor een reclamebureau en daarnaast parttime als zelfstandig copywriter. De kracht van verhalen heeft hem altijd al gefascineerd en deze passie uit hij op twee verschillende blogs. Harman heeft al twee verhalenbundels uitgegeven bij een eigen uitgeverij, genaamd Quisqueya Publications. Ko met de vlo is zijn eerste kinderboek maar werd bij diverse uitgeverijen afgewezen, waardoor hij besloot het ook uit te geven onder de vlag van zijn eigen uitgeverij. In onderstaand interview vertelt Harman meer over zichzelf en hoe het boek Ko met de vlo tot stand is gekomen.
Wie is Harman Hoetink?
Ik ben 49 jaar, woon in Amstelveen, ben getrouwd en vader van twee tienerzoons, en werk parttime als copy editor (‘tekstdokter’) bij een reclamebureau en parttime als zelfstandig copywriter. Op de middelbare school was ik al een echte ‘alfa’, en je moet me nog steeds niet vragen om een staartdeling te maken. Maar ik ben altijd in voor een goed gesprek over alles van wetenschap en cultuur tot geschiedenis en filosofie.
Op dit moment schrijf ik voornamelijk op twee blogs. De ene is Nederlandstalig en gaat over de rol die taal speelt in ons leven, met de nadruk op Nederlands en Engels. De andere is Engelstalig en is meer persoonlijk, met essays, gedichten en korte verhalen.
De kracht van verhalen heeft me altijd gefascineerd. Volgens mij ziet de mens zichzelf en het leven vooral als een verhaal, of een serie onderling verweven verhalen. De verhalen die we aan elkaar vertellen zijn dan ook altijd een soort spiegel of lens, of ze nu zo bedoeld zijn of niet. Dat geldt voor romans, opera’s, gedichten, liedjes, schilderijen, standbeelden, noem maar op.
Je bent veel met tekst bezig, hoe ben je gekomen tot het schrijven van een boekje voor kleine kinderen?
Mijn moeder zegt altijd dat ik al verhalen aan het vertellen ben vanaf het moment dat ik een krijtje vast kon houden. In mijn jeugd en studiejaren heb ik veel geschreven – poëzie, toneelstukken, essays, korte verhalen… Later is dat minder geworden, doordat er veel tijd opging aan de kids en aan werk (in mijn geval was dat vaak: teksten schrijven voor anderen). Maar in de afgelopen jaren ben ik het weer meer en meer aan het oppakken.
Op mijn computer zit een map vol met ideeën die ik nog uit wil werken, en Ko met de vlo is daarvan een van de meer persoonlijke verhalen. De allereerste versie heb ik ooit voor een vriendin geschreven die toen een beetje in de put zat. Het was maar een kleine geste, als steuntje in de rug. Maar iedereen aan wie ik het verhaal liet zien, zei: daar moet je meer mee doen. Uiteindelijk ben ik op zoek gegaan naar een illustrator en daarna heb ik het verhaal opgestuurd naar een aantal uitgevers. Die zeiden allemaal nee. Toen is Ko met de vlo een tijd lang verweesd geraakt terwijl mijn aandacht naar andere projecten ging. Maar uiteindelijk ging het toch weer kriebelen: dit was een verhaal dat té mooi was om in een la te laten eindigen.
Het leuke is dus dat ik het verhaal in eerste instantie helemaal niet voor kinderen heb geschreven, maar voor een volwassene. Maar tóch is het vooral een kinderboek, want de boodschap is universeel. Mijn hoop is dat het zowel kinderen als hun ouders aanspreekt en vooral ook uitnodigt tot een gesprek. Ik heb zelf ervaren dat het opvoeden van kinderen niet alleen het grootste avontuur van je leven is, maar ook een leerproces, een verrijking. Je stapt in dat proces niet zozeer door het ouderschap, maar samen met je kinderen.
Voor een prentenboek zijn goede illustraties onontbeerlijk. Hoe ben je bij jouw illustrator gekomen? Was er overleg over de illustraties? Had je daar zelf ook al ideeën bij?
Ik was me er zeer van bewust dat een kinderverhaal zoals Ko met de vlo zonder illustraties maar half af is. Of liever gezegd: het verhaal werkt wel, maar het is dan een puur tekstuele ervaring, een uitgewerkte metafoor in het jasje van een vertelling. Maar met de tekeningen erbij wordt het echt een verhaal waarin je je kunt onderdompelen, en dat je al lezend met een ander kunt delen.
In de tijd dat ik op zoek ging naar een illustrator, gaf een van mijn collega’s me de tip om eens te gaan praten met Hannah. Zij waren vriendinnen, en Hannah stond toen op het punt om af te studeren van de grafische academie. We hebben er samen over gesproken, en al snel kwamen we uit op een stijl die mooi bij het verhaal past: klassieke, losstaande illustraties (dus niet pagina vullend) met een levendige, vrolijke uitstraling. Maar ook met genoeg details zodat je er bij herlezing steeds iets nieuws in kunt ontdekken.
Hannah heeft toen al snel de eerste schetsen gemaakt. De grote uitdagingen waren: hoe maak je de vlo, die toch een ongedierte is, menselijk genoeg om sympathiek te zijn; en hoe maak je zo’n piepklein diertje zichtbaar naast een mede-hoofdpersoon op menselijk formaat? Ik vind dat Hannah dat prachtig heeft opgelost. Daarbij heb ik veel gevaren op haar deskundigheid. Aan de ene kant omdat ik zelf totaal geen talent heb voor tekenen, maar vooral ook omdat het heel mooi en spannend is om te zien hoe de creativiteit van iemand anders het boek kan verrijken.
Ko met de vlo is uitgegeven bij Quisqueya Publications, kun je daar wat over vertellen?
Ko met de vlo was al afgewezen door een aantal uitgeverijen, en in de tussenliggende jaren zijn de mogelijkheden om zelf een boek uit te geven steeds beter geworden. Ik had Quisqueya Publications al jaren eerder opgericht om een aantal bundels van mijn taalcolumns uit te geven, en besloot al snel om ook dit nieuwe boek onder eigen vlag uit te brengen.
Voor de druk en distributie werk ik samen met een partner die een aansluiting heeft bij het Centraal Boekhuis. Daardoor kan het boek ook gewoon bij de boekhandel besteld worden. Daar hangt wel een prijskaartje aan, maar het maakt het logistieke proces veel eenvoudiger. Ik heb overwogen om het boek te publiceren via POD (printing on demand), waar bij elke bestelling afzonderlijk gedrukt wordt. Maar daardoor werd de kostprijs per stuk te hoog, en dus heb ik er toch voor gekozen om in offset een voorraad te laten drukken.
Het leuke aan ‘eigen uitgever spelen’ is dat je het hele wordingsproces van het boek overziet, van het geneuzel over details in de vormgeving tot de keuze van de papiersoort. Het nadeel is dat je zelf verantwoordelijk bent voor alles wat fout gaat. In mijn geval was dat bijvoorbeeld dat, door een technische fout die iedereen over h
et hoofd had gezien, de titel op de cover was weggevallen. Je kunt je voorstellen dat mijn hart stilstond toen ik de doos opendeed en dat ontdekte! Door een stofomslag om alle boeken te doen was niet alleen dat probleem opgelost – het geheel zag er ook nog eens extra chic uit. Maar als er een tweede druk komt, krijgt die natuurlijk wél gewoon de titel op de cover, dus wie weet wordt deze eerste druk ooit nog een collectors item.
Je hebt een mooie website en Facebook pagina voor Ko. Regel je alle promotie zelf?
De website is eigen makelij. Ik houd de sites van mijn beide blogs al jaren zelf bij, maar beschouw mezelf nog steeds als amateur-webdesigner. Toch heb ik wel een goed idee van hoe ik wil dat de sites eruitzien, en ik ben blij dat dat ook mooi gelukt is. Soms is het wel lastig om je aandacht goed te verdelen, en dan besteed ik te veel tijd aan het fixen van iets heel kleins op de site wat alleen ik zie – maar dan wil ik toch dat het precies goed is.
De Facebook-pagina doe ik ook zelf, net als de poster voor de boekpresentatie en alle andere promotie. Het feit dat ik al jaren werk bij een reclamebureau helpt daarbij wel een beetje, maar het blijft een uitdaging om ‘jezelf te verkopen’. Gelukkig heb ik veel vrienden om me heen die graag meedenken en helpen. Bij de boekpresentatie was bijvoorbeeld een verloting, en toen ik de kinderen vroeg of ze dat op die dag voor me konden regelen, zeiden ze: geen probleem, leave it to us. Een ander voorbeeld: een vriendin die actrice is heeft me haar stem geleend voor de intro en de afsluiter van het audioboek, dat ik ook zelf heb gemaakt. Je leert heel wat nieuwe vaardigheden als je je eigen boek uitgeeft!
Heb je plannen voor meerdere (Ko met de vlo) kinderboeken? Wellicht ook weer met Hannah?
Ik heb plannen voor nog twee andere kinderboeken, maar voorlopig gaat al mijn tijd op aan de marketing van Ko met de vlo. Ik ga binnenkort bij een buitenschoolse opvang voorlezen, en ook op de oude basisschool van mijn kinderen. Daar verheug ik me enorm op: het verhaal voorschotelen aan kinderen die er helemaal onbevooroordeeld tegenover staan. Met mijn eigen zoons vond ik voorlezen altijd al een van de leukste activiteiten samen.
Voor de nieuwe verhalen zou ik graag weer met Hannah als illustrator werken. Het was een heel fijne samenwerking, en ik ben echt trots op het resultaat. Maar zij woont inmiddels in Barcelona en bouwt aan een eigen succesvolle carrière, dus ik moet even afwachten of ze nog wel tijd voor mij heeft.
Ko met de vlo is niet bedoeld als een ‘boek met een missie’. Dat wil zeggen: het boek is niet een vehikel voor een vooraf bepaalde boodschap. Maar elk goed verhaal vertelt iets méér dan wat er letterlijk op de pagina staat, dus ik hoop wel dat lezers er een kans in zien om even door te denken over Ko en de vlo, en wat ze voor elkaar betekenen.
Harman, bedankt voor je openhartige antwoorden op de vragen!
website Harman: https://harmanhoetink.nl/
website Ko met de vlo: https://kometdevlo.nl/
