Voor de leesclub van de Facebookgroep Kinderboeken mocht ik, samen met Inge, Anita, Patricia, Kim, Mireille, Wendy, Judith en Anneke, het boek ‘Vermoorde onschuld’ lezen van Jennefer Mellink. In de leesclub stelde iedereen een vraag die ik tijdens een interview aan Jennefer zou gaan stellen. Na het lezen van het boek ging ik, met die vragen en natuurlijk mijn eigen vragen op zak, naar Grandcafé Samen in Deventer. Onder het genot van een glaasje fris vertelde Jennefer enthousiast over haar nieuwe thriller.
‘Dag Jennefer, allereerst heel erg bedankt voor alle boeken voor de leesclub en dat je hier naar toe gekomen bent voor een interview! Zoals je weet hebben we bij Kinderboeken een leuke leesclub van je boek en we praten daar met tien clubleden over je boek. Natuurlijk hebben we een aantal vragen voor je want we willen graag van alles van je weten en vooral over je laatste boek.’
Over het boek
‘Vermoorde Onschuld’ is je nieuwe boek. Waar gaat deze YA-thrriller over?
Jennefer: Het boek gaat over de 18-jarige Stephan. Hij wordt verdacht van de moord op zijn vader. Stephan weet door een black-out niet meer wat er die dag is gebeurd. Hij ondergaat op eigen initiatief hypnotherapie bij hypnotherapeut Stella in het huis van bewaring om zo ervoor te zorgen dat hij zich kan herinneren wat er die dag is gebeurd. Samen duiken ze het verleden in. Van tien jaar geleden werken ze langzaam terug naar de dag van de moord.
Over de cover
Wat meteen opvalt is natuurlijk de cover van het boek. Hoe ben je op het idee van de cover gekomen?
Jennefer: De cover is heel gaaf geworden, hè?! De uitgeverij vroeg of ik een idee had voor de cover. Het leek mij heel gaaf een zachte kaft te doen met tralies, zoals het nu ook is geworden. In mijn hoofd had ik het idee dat Stephan degene moest zijn achter de tralies. Ik had een beeld van Stephan in mijn hoofd. De vormgever is met dat beeld en het idee voor de cover aan de slag gegaan. Uiteindelijk is de vormgever tot dit geweldige resultaat gekomen. Ik zou zelf nooit op deze mooie, strakke uitwerking gekomen zijn.
Welke betekenis zit er achter de cover en de titel van het boek?
Jennefer: De cover en de titel hebben beide een dubbele betekenis. Is Stephan schuldig aan de moord op zijn vader of niet?
Over Hypnotherapie en research
In het boek ondergaat Stephan hypnotherapie bij Stella, de hypotherapeut, om zo antwoorden te krijgen op zijn vragen. Hoe ben je op het idee gekomen om hypnotherapie te gebruiken in het boek?
Jennefer: Ik wilde flashbacks in het boek verwerken. Het leek mij leuk om hiervoor gebruik te maken van hypnotherapie. Daarnaast vind ik het menselijk brein ook erg interessant. Deze twee factoren hebben ervoor gezorgd dat ik gebruik ben gaan maken van hypnotherapie.
Hoe wilde je de hypnotherapie verwerken in het boek?
Jennefer: Stephan zit gevangen in het huis van bewaring. Hij kan zelf niet opzoek gaan naar bewijzen, want hij zit opgesloten en kan niets doen. Hierdoor kan hij veel nadenken. Door in hypnotherapie te gaan moet Stephan herinneringen krijgen vanuit het verleden die ervoor moeten zorgen dat hij zich de waarheid kan herinneren.
Judith van de leesclub vond dit een heel mooi gegeven voor een boek en vroeg: Ben je zelf nog in hypnotherapie geweest om te ervaren hoe het is om zo’n sessie uit te voeren?
Jennifer: Nee, ik ben wel in gesprek gegaan met een hypnotherapeut. Als ik onder hypnose zou worden gebracht voor een keertje, denk ik wel dat dit zou kunnen lukken. Ondanks het feit dat ik niet onder hypnose ben gebracht, heb ik met behulp van boeken en het gesprek er een zo realistisch mogelijk beeld van gemaakt.
Inge heeft heel erg genoten van je boek. Zij had ook een vraag: Stephan zit vast in het huis van bewaring, afwachtend op het oordeel van de rechter. Waarom heb je ervoor gekozen om het verhaal in deze setting te laten afspelen?
Jennifer: Het huis van bewaring is een plek waar mensen, zoals jij en ik, eigenlijk niet zo snel komen. Het is een onbekende plek voor veel van ons, maar het kan ons toch allemaal gebeuren dat wij daar terecht komen. Daarom wilde ik de mensen laten weten hoe het er eigenlijk aan toe gaat.
Als je over het huis van bewaring spreekt, heb je daar dan een dagje meegelopen? Om zo informatie op te doen.
Jennefer: Zeker! Ik heb een middag meegelopen in het gevang.
Anita vindt het stuk over Maastricht heel mooi beschreven. Het is nu bijna vakantie. Ga je altijd in Nederland op vakantie of ook daarbuiten?
Jennefer: Beide eigenlijk. De ene keer in Nederland en de andere keer in het buitenland. Juist de afwisseling is leuk.
In het boek beschrijf je een flashback over de grotten in Maastricht. Ben je er zelf wel een keer geweest?
Jennefer: De verhalen in de grotten zijn gebaseerd op echte verhalen van de gids, toen ik zelf door de grotten liep.
Over het einde
Over het einde van het boek werd veel gesproken in de leesclub. Natuurlijk ga ik hier niets verklappen. De recensie van Kinderboeken lees je hier. Waarom heb je ervoor gekozen om het boek zo te eindigen, zoals het eindigt. Dit alles zonder spoilers natuurlijk!
Jennefer: In het boek heb ik gekozen voor een open einde, zodat de lezer nog kan nadenken over het verdere verloop en/of welke mogelijkheden er nog zijn in het boek. Ook heb ik de mogelijkheid open gelaten voor een eventueel deel twee, maar dat zou de toekomst moeten gaan uitwijzen. Het lijkt mij wel erg leuk om een deel twee te schrijven. Het open einde in mijn boeken is eigenlijk geen uitzondering. Elk geschreven boek bevalt een open einde en dat is een heel bewuste keuze.
Ik vond het boek een mooi afgesloten geheel. Het boek gaat over de weg naar de antwoorden en niet naar de uitkomst van de antwoorden op de vragen.
Jennifer: Klopt! Het verhaal is rond. Het verhaal is verteld. Dat was ook het idee van het boek. Door gebruik te maken van hypnotherapie kwam je achter de achtergrondinformatie van Stephan en het gezin en kon je zien welke gebeurtenissen in het verleden hebben geleid tot de moord op de vader.
Over de boodschap
Welke boodschap wilde je meegeven met het boek?
Jennifer: Ik wilde geen specifieke boodschap meegeven met het boek. Ik wilde meer een kijkje in het leven geven van een ander. Laten zien hoe het er aan toe kan gaan. De verschillende situaties waarin kinderen opgroeien. Het leven is niet altijd even goed en gelukkig. Misschien is dat wel de boodschap: ‘Waardeer wat je hebt en geniet van het leven’. Dat is dan wel een onbewuste boodschap.
Waar haal je inspiratie vandaan om een verhaal als dit te schrijven?
Jennifer: Een deel van de inspiratie komt uit de ervaringen in het verleden. Een ander deel van de inspiratie haal ik bijvoorbeeld uit nieuwsberichten. Voor ‘Vermoorde Onschuld’ kwam dit uit een reclame. Een klein jongetje werd gefilmd van achteren (je zag zijn rug). Op de grond lag een man met bloed naast zijn hoofd. In een fractie van een seconde ging ik dingen invullen over wat er gebeurd kon zijn. Wie is die man op de grond? Zijn vader? Is hij dood? Heeft dat jongetje dat gedaan? Of heeft hij hem alleen zo gevonden? Er kwam daarna nog een vrouw binnen. Over haar identiteit ging ik vervolgens fantaseren. Was ze zijn moeder? Dat beeld, een fractie van een paar seconden op televisie, vormde de basis voor het verhaal.
Tot slot nog een paar korte vragen:
Wat is je eigen favoriete boek?
Jennifer: ‘Vermoorde onschuld’ sowieso. Ik vind het psychologische genre erg interessant.
Wat voor boeken wil je in de toekomst nog schrijven? Nog eendelige boeken of meerdere delen.
Jennifer: Ik houd meer van een stand alone. Het boek is klaar, wanneer het einde is van het verhaal in je hoofd.
Alle leden van de leesclub willen maar een ding weten: Staan er al nieuwe boeken op de planning?
Jennefer: Ja, zeker! Ik ben al druk bezig met het schrijven van twee boeken. Het manuscript waar ik nu aan werk, verschijnt in 2019.
Namens de leesclub en alle leden van Kinderboeken, dank je wel voor dit leuke interview.
Graag gedaan.
