De Uit België afkomstige Lieve Snellings werkte bijna veertig jaar als dispatcher op de Spoedgevallen dienst van het Universitair Ziekenhuis in Leuven. Op haar veertigste deed ze een professionele opleiding fotografie en werkte ze de volgende twaalf jaar als freelance fotografe naast haar werk in het ziekenhuis. Door haar long distance relatie verblijft ze bijna de helft van het jaar in Quebec waar ze een gepassioneerde natuurfotografe is geworden. Hoe zijn de boekjes over Margot de bosmarmot nu eigenlijk precies geboren?
Lieve, kun je onze lezers iets over jezelf vertellen?
Ik ben Lieve Snellings en woon in Leuven, België. Afgestudeerd als sociaal werkster, heb ik bijna veertig jaar gewerkt als dispatcher op de Spoedgevallen dienst van het Universitair Ziekenhuis in Leuven. Nu ben ik gepensioneerd en ik kan je wel vertellen dat ik daar heel erg van geniet, ook al heb ik mijn job altijd graag gedaan. Op mijn veertigste heb ik een professionele opleiding fotografie gedaan en ik werkte twaalf jaar als freelance fotografe in bijberoep.
Ik leef nu meer dan tien jaar in een (zeer) long distance relatie, waardoor ik zo ongeveer vijf maanden per jaar in Quebec verblijf. Via mijn partner Monique, die ook fotografe is, en de fantastische natuur in Canada, werd mijn passie voor natuurfotografie snel geboren, daarvoor legde ik mij meer toe op documentair werk.
Het onderwerp van je boeken is een bosmarmot geworden, kun je uitleggen waarom je keuze daar op is gevallen?
Ik heb in Quebec vele uren, dagen en weken de dieren en vogels die in onze achtertuin of de velden rondom kwamen, geobserveerd en beetje bij beetje geleerd om hen te fotograferen. Na vijf jaar was mijn fotobank behoorlijk aangedikt en vele mensen zeiden me ‘je moet iets met die foto’s doen, je moet ze publiceren.’ Ja, daar had ik natuurlijk ook al aan gedacht, maar welke uitgever zou een fotoboek van een niet gekende natuurfotografe willen uitgeven? Het idee was als een zaadje, dat regelmatig een scheutje water kreeg, in mijn hoofd geplant.
Elke lente zag ik de bosmarmot ontwaken uit haar winterslaap, ook drie verschillende soorten eekhoorns en een aardeekhoorn kwamen regelmatig op bezoek. Wat een genot om hen te bestuderen en fotograferen. Ik had ze allemaal een naam gegeven, dat maakte het gemakkelijker om te praten over wie ik gezien had en wat ze deden. En ik begon opnieuw aan een boek te denken. De kleine Amerikaanse Rode Eekhoorn, door mij Eufrazie genoemd, zou als eerste aan de beurt komen.
Ongeveer vijf jaar geleden, voor ik weer terug naar Quebec vertrok, had ik enkele dagen met de kinderen van mijn metekind doorgebracht. En in het vliegtuig werd het mij ineens duidelijk dat ik een kinderboek, een prentenboek wilde maken met mijn foto’s als illustraties. Het zou een verhaaltje worden met de twee meisjes en Eufrazie, dat inheems heel kleine eekhoorntje, in de hoofdrol. Maar dan werd Margot de bosmarmot wakker en op de een of andere manier maakte zij mij duidelijk ‘neen, neen, het is niet Eufrazie maar ik, Margot, die de hoofdrol zal spelen in jouw boek.’ Ik weet niet hoe Margot het gedaan heeft, maar zo werd zij de vedette die ik volgde en over wie mijn boeken zouden gaan. Eufrazie mocht even komen goedendag zeggen.
Hoe is Margot uiteindelijk de ster geworden in je boeken?
Waarschijnlijk totaal verschillend dan andere auteurs, zijn mijn boeken niet gestart met woorden, maar met foto’s. Denkend aan welke gesprekken Kristie en Stella (de kinderen van mijn metekind) zouden voeren met Margot, maar ook met Eufrazie, Germaine, Philomene, Fiston en de vogeltjes daar, begon zich in grote lijnen een verhaal te ontwikkelen. Daarna heb ik veel tijd genomen om foto’s te selecteren. En dan werd de verhaallijn stukje bij beetje verder uitgewerkt, en pagina na pagina, beeld na beeld, gevormd. Het was een geweldig proces waaraan ik lang gewerkt heb en veel plezier aan beleefde. Eerst had ik alles in één dik boek, ik denk 80 bladzijden, verwerkt maar iets klopte niet. Uiteindelijk heeft een meisje van 10 het voor mij duidelijk gemaakt wat er scheelde. ‘Er is enerzijds het verhaaltje met Margot en de meisjes Marie en Lowieske, dat is eigenlijk iets voor jongere kinderen dan mij’ zei ze me, ‘maar er is ook dat deel met alle weetjes over de bosmarmot, en dat zou mijn zus van bijna 12 jaar zelfs leuk vinden om te lezen.’ Dat voelde zo juist en zo eindigde ik uiteindelijk met twee verschillende boeken.
Op welke doelgroep zijn je boeken gericht?
Het eerste boekje Margot krijgt onverwacht bezoek is een verhaaltje waar mijn natuurfoto’s, met een beetje humor in photoshop bewerkt, hand in hand gaan met vriendschap, diversiteit, leren, plezier en ijshockey, en is een boekje voor 6 – 8 jarigen.
Het tweede, Het Grote Weetjesboek over de bosmarmot is een soort encyclopedie, waarbij de illustraties op dezelfde manier als het eerste boek gemaakt zijn. Het bevat alle mogelijke weetjes over de bosmarmot. De Engelse vertaling van dit boek heeft net een Bronze Medaille gewonnen in de boekenprijs voor Indie Authors, Reader’s Favorite Book Award 2018, categorie non-fiction voor kinderen. Dit is voor iets oudere kinderen, 8 – 11 jaar.
Hoe is het uitgeefproces verlopen?
Het eerste boek had ik eerst als Self Publisher uitgegeven bij Yanga. Maar omdat er veel leveringsproblemen waren in België en het boek via Yanga niet geleverd kon worden in Canada of de USA, ben ik daar weggegaan en heb ik het e-book uitgegeven bij Amazon en het gedrukte boek bij CreateSpace. Ze zijn nu via de verschillende Amazon websites overal te verkrijgen.De boeken zijn in het Nederlands geschreven en de foto’s in Photoshop bewerkt. Daarna zijn ze in het Frans en in het Engels vertaald. Als Indie Author of Self Publisher heb ik alles zelf kunnen bepalen. De gedrukte boeken worden via Print on Demand gedrukt, waardoor ik zonder een grote spaarpot, mijn boeken kon uitgeven.
Voor de vormgeving was ik alleen afhankelijk van de print afmetingen die CreateSpace aanbood. De grootste was 8,5 inch / 8,5 inch. Daaraan heb ik dus mijn fotobladzijden moeten aanpassen. Een andere beperking is dat zij alleen paperback uitgeven, dus geen harde kaft. En omdat mijn bladzijden foto’s zijn, was ik ook wel een beetje beperkt in de prijszetting. Ik had gehoopt om de boeken minder duur te kunnen maken, maar zowel voor een e-book als voor de paperback , gaven ze me minimum prijzen waar ik niet onder mocht gaan.
Iets waar ik bij het schrijven en fotobewerken voor het boek niet aan gedacht had, maar dat je als SelfPublisher zeker zelf moet verzorgen, is de promo en marketing voor je boek. Dat stukje van de medaille was/is het moeilijkste. Ik moest hier nog van verder dan van nul aan beginnen. Maar marketing is ontzettend belangrijk want hoe kunnen de mensen anders te weten komen dat jouw boek bestaat.
Er zijn nu twee boeken over Margot, wat zijn je verdere ambities op schrijf en fotografeer vlak?
Er zit nog een Margot boekje in de pijplijn. Of beter gezegd: ik ben er op aan het broeden. Normaal is Margot in de winter blij om naar bed te gaan omdat ze dan héél lang mag uitslapen. Maar sinds ze vriendjes is geworden met Marie en Lowieske en de andere dieren, ziet ze er nu tegen op om hen zo lang te missen. Hoe zal ze die tijd kunnen overleven? Daarnaast is er ook nog Eufrazie, die me de afgelopen dagen vertelde dat ze Frazie genoemd wil worden omdat Eufrazie te oubollig klinkt, en de andere eekhoorns die ik in een soort weetjesboek wil uitgeven.
En verder droom ik er nog van om een heel ander soort boek te maken. Een bomenboek, met details waarin iedereen iets anders ziet, die een stukje van je ziel bloot leggen…
Meer over Lieve, Margot en haar natuurfotografie is te vinden op haar Facebookpagina, haar website en haar blog.
Lieve, bedankt voor de tijd die je hebt genomen om bovenstaande vragen te beantwoorden!
3 Comments