Interview Cis Meijer

Interview met Cis Meijer, schrijfster van ‘KNOCK OUT”

Voor Kinderboeken sprak ik met Cis Meijer. We hebben er een gezellige lunch van gemaakt. Ze kan net zo mooi praten als schrijven dus het werd een heel leuk gesprek.

 

Waarom heb je het boek geschreven?

Cis: Onder jongeren speelt groepsdruk een grote rol. En goede vriendschap kan heel fijn zijn, maar een dergelijke groep kan ook kapot worden gemaakt door groepsdruk. Ik vond het belangrijk om daarover iets te schrijven zonder er een moralistische boodschap aan te verbinden. Door het lezen van het boek ga je een beeld vormen over wat vriendschap doet en hoe het is om een geheim bij je te dragen. Ik wilde dit gegeven gebruiken en uitzoeken voor mijn boek. In elk boek gebruik ik daarom ook een thema. Aan de hand van dat thema stel ik een onderzoeksvraag op.

 

In het boek reageren de personen op een bepaalde manier in de situaties. Kom je tijdens het schrijven van het boek zelf erachter hoe je zult reageren in die situatie?

Cis: Pfff, wat een goede vraag. Tijdens het schrijven kijk ik vanuit de situaties van de personen in het verhaal. Ik kijk over het algemeen vanuit hun perspectief, niet meer vanuit mijn eigen perspectief. Maar soms stap ik toch even uit hun perspectief, dan kijk ik alsnog vanuit het mijne. In de personages van Fay en Ginger zit een deel van mijn reactie op de situaties, bedenk ik mij nu tijdens dit gesprek.

Ik vind het een lastige vraag om precies te zeggen hoe ik zou handelen. Maar ik vind het wel zo’n goede vraag, dat ik er tijdens het schrijven van mijn volgende verhaal over zal nadenken.

 

Ondertussen wordt onze lunch gebracht en praten we verder onder het genot van een tosti en een kop thee.

Waar gaat het boek Knock-out volgens jou over?

Cis: Het boek gaat over Fay en haar jongere zus Ginger. Ze zijn hun vader verloren en hiermee worstelen ze allebei op hun eigen manier. Op een avond, na de kickbokstraining hebben ze ruzie. Fay vindt Ginger zo vervelend. Ginger wil namelijk dat Fay vertrekt, maar Fay weigert. Totdat ze het op een gegeven moment helemaal zat is en boos wegfietst. De volgende morgen is Ginger nog steeds niet thuis. Ze is verdwenen. Er ontstaat een schuldgevoel bij Fay, want ze voelt zich verantwoordelijk over Ginger na de dood van hun vader. Ze weet niet wat er aan de hand is met haar zus. Daarom besluit ze te gaan informeren bij haar vriendinnen. Fay concludeert dat ze allemaal iets achterhouden. Er klopt hier iets niet. Ze gaat op onderzoek uit, als een echte rechercheur. Uiteindelijk ontdekt ze dat er een geheim is in de vriendengroep. Maar wat het geheim is en of Ginger ooit nog levend terugkomt, is de vraag.

 

We hebben de titel van het boek al laten vallen. Waarom heb je voor ‘Knock-out’ gekozen?

Cis: Je kunt knock-out zien op een aantal verschillende manieren. Een daarvan is de knock-out zoals het in het verhaal gebeurt. Er gaat echt iemand knock-out en je bent even van de wereld. Dus dat het helemaal zwart voor je ogen wordt. En zo zijn er nog een aantal verbindingen te leggen tussen de titel en het verhaal.

Kevin: Je kunt het dus op verschillende manieren zien, maar hoe zie jij het?

Cis: Ik denk wanneer je flabbergasted bent of je bent in paniek, dat je niet vlucht of vecht, maar echt compleet bevriest. Je bent dan niet knock-out, maar niet meer in staat om iets te doen. Of dat de vriendschap tussen personages kapot gaat.

Cis: Ik zie aan je reactie dat jij zelf een andere betekenis hebt, hè?

Kevin: Haha, dat klopt zeker. De tieners in het boek doen allemaal handelingen die voortkomen vanuit machteloosheid, niet meer weten wat ze met het gevoel moeten. Oftewel ze zijn allemaal even knock-out. Ze weten niet meer hoe ze moeten handelen. Je bent helemaal uitgeschakeld.

Cis: Ja, dank je. Dat is het. Jij kunt het mooi verwoorden. Jij verwoordt bepaalde acties op een mooie manier. Je zegt het precies zoals ik het wilde zeggen. Maar dan beter. Maar dat vind ik ook het mooie aan titels. Ze kunnen meerdere betekenissen hebben.

 

Wat betekent de streep aan het begin van sommige hoofdstukken?

Cis: Het is een aanduiding voor een nieuw hoofdstuk van een nieuw persoon. Het boek wordt beschreven vanuit twee personen, de hoofdpersoon en nog onbekend persoon. Over de betekenis van de streep kun je als lezer nadenken. Dit grafische extraatje is een hint in het boek.

Cis: Wat zag jij erin?

Kevin: Ik zag in de streep de hartslag van de dader.

Cis: (Glimlachend) Ja, dat is het leuke. Eerst was er voor mij maar een enkele betekenis. Toen ik op scholen vroeg, kwam ik erachter dat er meer dan een betekenis is. Iedereen kan er iets anders in zien. De hartslag heeft een meer symbolische waarde.

 

Het einde van het boek is erg spannend. Waarom heb je specifiek voor dit einde van het boek gekozen?

Cis: Oeh, alweer een goede vraag. Waarom loopt het boek af, zoals het afloopt. Eerst zou ik aan jou willen vragen: ‘Hoe zou jij het boeken laten eindigen?’

Kevin: Ik vind een mooi liefdevol einde, waarin het allemaal goed afloopt en iedereen gelukkig verder kan leven, een fijn einde. Maar aan de andere kant, het leven is geen sprookje waarin alles goed komt. Ik denk dat het einde van het boek nu mooi is, zoals die is. Een einde waar elke lezer mee kan leven.

Cis: Ja, ik snap heel goed wat je bedoelt. Ik vind het interessant op welke manieren het boek had kunnen aflopen. Maar met dit einde heeft het boek een mooi lichtpuntje aan het einde. Want het lichtpuntje is ons overlevingsmechanisme, wanneer het even slecht gaat. Zonder lichtpuntje aan het einde kan ik mijn verhaal niet schrijven, want dan zit ik het met buikpijn te schrijven.

 

Het is een heel mooi boek geworden. Heb je toch niet stiekem dat je op bepaalde punten denkt, ‘dit wil ik wel herschrijven’?.

Cis: Dat zou je mij over een halfjaar nog eens moeten vragen. Het boek is net uitgekomen in april (tijdens het interview was het boek net uit). Dan kan ik er een beter antwoord op geven dan nu.

Wel zou me ook leuk hebben geleken om een derde perspectief te doen, vanuit Myrthe, nu we er zo over praten.

Kevin: Ja, dat zou inderdaad een interessante toevoeging zijn. Ik vond dat Myrthe haar perspectief al wel erin was verwerkt door haar brief.

 

Tijdens het schrijven van het boek verwerk je er (on)bewust karaktereigenschappen van jezelf in. Hoe herken je die in dit boek, maar ook in je eerdere boeken terug?

Cis: Oeh, das een goede vraag. Ik ben vanuit mijzelf positief ingesteld. Ik kijk het liefst naar het positieve van alles. Dat heb ik ook in mijn laatste boek, Knock-out gedaan. En dat komt ook in de andere boeken vaker terug. De hoofdpersonen moet altijd nieuwsgierig zijn, daarnaast zijn ze tot nu toe altijd meiden geweest. Ze zijn doortastend, positief denkend en oplossingsgericht. Dat ben ik ook. In een boek verwerk ik ook altijd hun onzekerheden, en waar ze aan gaan werken.

Kevin: Ik vind het mooi om te zien dat je inderdaad steeds weer je karaktereigenschappen verwerkt in de hoofdpersonages.

 

Eén opmerking vond ik, tijdens het gesprek over hoe wij in elkaar zitten, erg mooi. Namelijk: ‘In het boek kun je elk avontuur beleven, hoe groot of klein je dat ook wilt’.

Cis: Het is heel gaaf om avonturen te beleven in verhalen die je in het echt niet snel zou mee maken. Daarom vind ik het zo leuk om in de huid van een personage te kruipen. Het is elke keer weer een avontuur om dat te mogen doen.

 

In het boek heeft Myrthe de kans om een brief te schrijven aan zichzelf over 15 jaar. Hierin schrijft ze een levensles voor de toekomst. Welke levensles had je jezelf willen meegeven op de leeftijd van Myrthe?

Cis: Als dat kon, had ik dat op de basisschool gedaan. De levensles zou in het algemeen geweest zijn: het komt allemaal goed, wees gewoon jezelf en sta op wanneer je het er niet mee eens bent.

Kevin: En vijftien jaar geleden, toen je wel al volwassen was?

Cis: Ik zou mijzelf meegeven dat je iets goeds kunt doen voor anderen. Vroeger was ik daar veel minder mee bezig dan tegenwoordig.

 

We hebben al veel over het boek gesproken Nu is het hoog tijd voor nog wat vragen over ‘Cis de schrijfster’

Wanneer ben je begonnen met schrijven?

Cis: Vanaf het moment dat ik kon schrijven. Ik was een jaar of zes. Eerst verhalen bestaand uit een paar zinnen en op de middelbare school werden dat korte verhalen.

 

Hoe kom je op de ideeën van je boeken?

Cis: Ik haal ideeën uit nieuwsberichten, uit films, en door me te verdiepen in diverse thema’s, zoals macht, vriendschap, pesten, groepsdruk, verraad, wraak, afgunst. Dan denk ik bijvoorbeeld aan machtsmisbruik of buitensluiting en de gevolgen ervan. En ik onderzoek waardoor het ontstaat. Zo ontrolt een verhaal zich.

 

Lees je zelf ook boeken?

Cis: Ja, en ook kranten en magazines. Ik zoek artikelen en verhalen op die mij persoonlijk intrigeren. Lezen is voor mij een vorm van grote ontspanning. Net als film kijken of yoga beoefenen. Ik sluit me even af van de dagelijkse wereld. Bijkomstig voordeel: door het buitenhouden van andere prikkels wordt mijn eigen creatieve denkproces m.b.t. het schrijven scherper.

 

Welk de boeken die je zelf hebt geschreven is je favoriet?

Cis: Dat vind ik moeilijk te beantwoorden. Ik heb een zwak voor ‘Verdoofd’, mijn eerste boek. ‘Moordspel’ was heel leuk om te ontwikkelen. Docenten, leerlingen en dieren kregen een belangrijke rol in de duistere bossen van de Ardennen.

 

Wat lees je zelf het liefst?

Cis: Ik vind een heleboel boeken te gek. Op dit moment lees ik ‘Nieuwe maan’ van Sarah Crossan. Dat vind ik bijzonder en mooi geschreven.

 

Wat wil je nog bereiken met schrijven?

Cis: Ik wil boeken blijven schrijven, ook voor verschillende leeftijden. En ik wil graag spannende tv-series schrijven!

 

 Bedankt voor dit leuke interview en succes met je boek!