Flitsinterview met Sjoerd Kuyper

 

Hallo Sjoerd, wat ontzettend leuk dat je mee wilt doen aan het KinderBoeken Flitsinterview. Ik denk dat we allemaal wel een boek van je in de kast hebben staan of van de bieb geleend. Je bent auteur van ontelbaar veel boeken, liedjes (bijvoorbeeld voor Kinderen voor Kinderen) en gedichten. Ook schreef je voor TV, zoals voor De Freules en Max Laadvermogen. Met dit alles won je veel prijzen waaronder de Vlag en Wimpel, de Zilveren Griffel (6x),  de Gouden Griffel en natuurlijk de Theo Thijssenprijs. Ook zijn er boeken van je verfilmd en de verfilming van ‘Het zakmes’ won zelfs een echte Emmy plus een Gouden Kalf! Daar kunnen de meeste auteurs alleen maar van dromen.

Voor wie Sjoerd toch nog niet kent: lees hier de leukste auto-biografie aller tijden: http://sjoerdkuyper.com/biografie/#

 

Voor dat ene lid dat misschien nog nooit van je heeft gehoord: Wie is Sjoerd Kuyper?

Een man van 66 die een hoop geluk heeft gehad in zijn leven en dat graag iedere dag viert met zijn vrouw en zijn twee kinderen en zijn twee kleinkinderen – plus een derde op komst. En met zijn goede vrienden natuurlijk, nogal wat schrijvers. En muzikanten.

 

Je hebt nog nooit iets anders gedaan dan schrijven. Wat was je geworden als dit niet was gelukt?

Timmerman. Ik kan absoluut niet timmeren maar ik kon ook absoluut niet schrijven toen ik begon. Ik heb het in de loop van de tijd geleerd. Was vast en zeker ook gelukt met timmeren. En timmeren ruikt veel lekkerder dan schrijven.

 

Wat doe je tegenwoordig? Schrijf je nog steeds boeken of verhalen?

Ik ben pensionado maar daar merk ik in het dagelijks leven helemaal niks van. De storm van ideeën giert nog steeds om mijn hoofd en ik blijf gretig graaien. Er liggen een stuk of vijf jeugdboeken klaar om gepubliceerd te worden – waaronder ‘Bizar’, mijn meest omvangrijke roman tot nu toe – en een dichtbundel voor volwassenen: ‘Fucking pensionado’s’.

 

Het verhaal van Sinterklaas hebben we bij Kinderboeken ook gekregen. Wat een ontzettend leuk boek. Kun je vertellen hoe dat is ontstaan?

Ik schreef het op verzoek van de Stichting Sinterklaasintocht Amsterdam en Uitgeverij Rubinstein. Ik schrijf vaker voor Rubinstein en bovendien kende men mij als fel tegenstander van een zwarte Piet. Ik heb al eerder boeken geschreven waarin het Sinterklaasfeest op een veel vrolijker gekleurde manier gevierd wordt: ‘De vrienden van Sinterklaas’ en ‘Het kleinste pietje’. Luister ook eens naar het liedje dat ik met Floor Minnaert schreef: ‘Al die kleuren’. Op Spotify bijvoorbeeld.

 

Van alle mooie boeken die je hebt geschreven: ‘Hotel de grote L’, ‘Het Zakmes’, ‘Mijn opa de bankrover’, de ‘Robin-boeken’, ‘Dag Poes!’, ‘De duik’ en ga zo maar door. Welk van deze boeken is stiekem je favoriet en waarom?

Je vraagt naar de geschreven boeken, niet naar de gepubliceerde, dus kan ik vrolijk roepen: mijn zojuist voltooide jeugdroman ‘Bizar’, die in maart zal verschijnen bij Hoogland & Van Klaveren. Over het dertienjarige meisje Sallie Mo, dat zo in haar boeken opgaat, dat de omgeving bang is dat ze het contact met de echte wereld zal verliezen. Dus mag ze drie maanden niet lezen van dokter Bloem. Ze moet de ‘echte’ wereld in, naar alles luisteren en kijken en opschrijven wat ze ervan vindt. Die opdracht valt niet mee, vooral niet omdat ze in wat je noemt totaal bizarre avonturen verwikkeld raakt. Heftig, filosofisch en ontroerend. Zoals de wereld zich aan haar voordoet, zo doet die zich ook voor aan mij. Sallie Mo en ik zijn het verdomd vaak eens. Vandaar.

 

Je boeken zijn ook verfilmd. Hoe is het om je boek op het grote scherm te zien? Valt het dan mee of toch (stiekem) tegen?

‘Het zakmes’ en ‘Mijn opa de bankrover’ zijn echt heerlijke films, die zie ik graag terug. ‘Morrison krijgt een zusje’ vind ik ook nog steeds fijn om af en toe naar te kijken. De rest, kan gebeuren, vind ik wat minder.

 

Nu is er een nieuw boek van je uit. Is dat nog steeds spannend? Lees je dan nog de recensies?

Ja, je blijft recensies lezen. De kans bestaat dat je er iets aan hebt voor een volgend boek. En hoe oud je ook bent, gestreeld worden blijft prettig.

 

Lees je zelf veel?

Ik heb me helemaal suf gelezen als kind en als jongeman, maar het werd minder toen ik de hele dag ging zitten schrijven. Dan heb je ’s avonds niet zo’n zin meer in woorden en zinnen. De eigenlijke reden is: je moet fit en fris zijn voor je aan een boek begint, dat verdient ieder boek, honderd procent aandacht, en als ik me fit en fris voel ga ik meteen zitten schrijven.

 

Wat zijn je eigen lievelingsboeken allertijden?

Nescio, Salinger, Shakespeare, ‘De harpij’ van A.N. Ryst, Toon Tellegen, de poëzie van Slauerhoff en Rilke.

 

En wat is je favoriete boek uit 2018?

De bewerking van het verhaal van Reinaert de Vos, door Koos Meinderts, lekker sappig geschreven, met achttien beeldschone prenten van achttien fantastische illustratoren.

 

We hebben ook een aantal lezersvragen voor je verzameld. Komen ze:

*Marieke wil graag weten of Hotel de grote L wordt verfilmd?

Daar kan ik alleen maar een triest antwoord op geven: het boek is verfilmd, heeft een poosje geleden een of twee weken in de bioscopen gedraaid en is daarna geruisloos verdwenen. Maar hij is vast nog wel ergens te vinden.

*Ted (van Lieshout) wil weten of  je denkt of je je bij de nieuwe uitgever op je plek zult voelen?

Nee, dat denk ik niet, dat weet ik voor tweehonderd procent zeker, Ted!

*(vraag van interviewer Nienke zelf) Natuurlijk wil ik graag weten of dit betekent dat je nog veel gaat schrijven in de nabije toekomst?

Ik blijf schrijven tot mijn zeer strenge privé-redactie – mijn vrouw en kinderen – zeggen dat mijn werk niet meer beter wordt maar op hetzelfde niveau blijft of erger nog… En als ze zeggen dat ik mezelf begin te herhalen. Dan ga ik op een timmercursus. Mijn timmeren kan alleen maar beter worden en de kans dat ik mezelf daarin herhaal is vooralsnog nihil.

*Marieke vraagt zich af: als je al zoveel boeken hebt geschreven, wordt het dan makkelijker of juist moeilijker om te beginnen?

Veel makkelijker, ik zweer het, ervaring is een mooi ding. Bovendien word je steeds vrijer als je ouder wordt, je durft meer, je durft steeds dieper de gekte in – en zoals mijn vrouw altijd zegt: geen ware kunst zonder gekte.

* Iwz wil weten wat je het mooiste lied van Boudewijn de Groot vindt.

Apocalyps. Dat ontroert me nog altijd. Ik ging vroeger in mijn slaapzak voor de deur van de platenzaak liggen, ’s nachts, als ik wist dat de nieuwe plaat van Boudewijn de volgende dag zou verschijnen.

* Joyce wil graag weten waar je je inspiratie vandaan haalt. Als je kinderen klein zijn, is het logisch volgens haar, maar nu ze groter zijn is het misschien anders?

Ik schreef al tien jaar voor ik kinderen kreeg kinderboeken. Mijn inspiratie komt uit mijn eigen jeugd en wat ik om mij heen zie in de wereld en wat ik daar zoal bij kan fantaseren. Kinderen om je heen hebben helpt enorm maar is absoluut niet noodzakelijk.

 * Jannie wil weten hoe het nu met Robin is? … Ook Louis wil weten of Robin nog steeds verliefd is.

Ik zie Robin niet zo vaak meer. Ja, af en toe zie ik hem in het Rijksmuseum rondscharrelen met zijn opa en dan met name bij de schilderijen en de etsen van Rembrandt, daar zijn ze dol op. Ze praten over wat ze zien en erbij bedenken, en dat schrijf ik dan op. Zoek maar waar. Het gaat dus goed met hem. En ja, hij is nog steeds verliefd, enorm verliefd zelfs.

* Juf Vivi vindt het leuk als je op bezoek in de klas komt. Ook  bij juf Mieke en bij juf Jannie ben je welkom. Doe je dat vaak? Schoolbezoeken?

Nee, dat doe ik nooit meer. Ik wil alle tijd die ik nog krijg toegeworpen besteden aan schrijven en niets dan schrijven.

* Suzanne wil graag weten wat er in het boekenvak in de loop van de tijd is veranderd.

Ik kan hier wel kort en bondig antwoord op proberen te geven, maar beter kan ik verwijzen naar mijn boek ‘Kwaaie verhalen van liefde’. Daarin staan een aantal stukken die heel uitgebreid antwoord geven op deze vragen.

 

Dit waren al best veel vragen voor een flitsinterview, maar toch wil ik je de afsluitende vraag stellen die ik aan iedereen stel: heb je tips om kinderen aan het lezen te krijgen die niet zoveel van lezen houden?

Ik maak boeken, ik hoef ze niet aan de man te brengen. Er zijn mensen die daarvoor jaren hebben gestudeerd, om kinderen aan het lezen te krijgen. Dat is hun vak. Laten zij het antwoord maar geven. En dat doen ze ook. Vol enthousiasme en kennis en vuur. Ik probeer mijn boeken gewoon zo mooi mogelijk te maken en – als gezegd – daar blijf ik mee doorgaan tot ik het niet meer kan.

 

En daarmee sluiten we een geweldig flitsinterview af. Dank aan Sjoerd Kuyper die zo uitgebreid de tijd nam om onze vragen te beantwoorden!