Nadine Swagerman publiceerde dit jaar haar eerste boek, ‘Een waarheid’. Na het lezen van dit boek had ik vele vragen. Over het schrijfproces, het boek en ook over Nadine zelf. Ik interviewde haar tijdens een gezellige lunch.
Dit jaar kwam jouw eerste boek uit: ‘Een waarheid’. Kun je kort vertellen waar het over gaat?
Eén waarheid gaat over de 18-jarige Laura die in een kliniek terecht komt, nadat haar ouders vermoord zijn. In de kliniek leert ze Jorrit, een student verpleegkunde, kennen. In hem vindt ze een vriend. Iemand waarmee ze kan praten. Jorrit wil graag meer weten over de dood van Laura’s ouders. Hij gaat op onderzoek uit en komt terecht op de website van een amateur misdaadverslaggever. Daar vindt hij informatie die de wereld van Laura compleet op zijn kop zal zetten.
‘Eén waarheid’ is natuurlijk je debuut. Wat zijn de reacties van de lezers op het boek?
Ik heb veel reacties gehad van lezers via social media. Een deel van de reacties waren ook van bekenden (van vroeger) die vertelden dat ze het boek hadden gelezen en wat ze ervan vonden. Gelukkig zijn de reacties voornamelijk heel positief. ‘Eén waarheid’ snijdt best wel gevoelige onderwerpen aan, en ik vond het erg spannend wat de reacties daarop zouden zijn. Ik vind het dan ook heel bijzonder dat ik berichtjes krijg van lezers die geraakt zijn, die het mooi vinden dat ik dit soort “lastige” onderwerpen in mijn debuut gebruik.
Je boek is uitgegeven bij de uitgeverij Kluitman. Dat is een bekende uitgeverij. Waren zij de eersten die je had benaderd?
Nee. Ik heb in de afgelopen jaren twee keer mee gedaan aan een schrijfwedstrijd. Bij allebei kwam ik tot in de finale, maar won ik helaas niet. De eerste schrijfwedstrijd was zes jaar geleden en daar is het verhaal van Laura geboren. Na de tweede schrijfwedstrijd had ik nog steeds de droom om een boek uit te geven. Ik trok de stoute schoenen aan en stuurde het manuscript op naar Kluitman. Met het idee: wie weet zien ze er wat in. Gelukkig bleek dat zo te zijn.
Kun je iets meer vertellen over de personages in je boek?
Een van mijn lievelingspersonages is Els. Ze zo’n echte Amsterdamse. Ze is erg zorgzaam voor de anderen en cijfert zichzelf weg. Ze gedraagt zich een beetje als een moeder. Monica is echt het maatje van Laura. Ze is nuchter en biedt steun aan Laura. Iets wat ze allebei nodig hebben. Monica is erg grappig en heeft droge humor, maar ze heeft ook een donker randje. Wat voor donker randje dat is kom je tijdens het lezen achter, daar kan ik niets over zeggen zonder iets te verklappen. Monica laat eigenlijk zien wat er mis is in de maatschappij. Er zijn mensen die heel erg met zichzelf in de knoop zitten, maar die simpelweg niet opgemerkt worden. Dat zijn vaak mensen die pijn verbergen achter een glimlach, en zij is daar een goed voorbeeld van. Jamie is een jongen met verslavingsachtergrond. Nora is een beetje het opperhoofd, en er wordt eigenlijk niet met zo veel woorden gezegd waarom zij daar is. Mei Ling is een meisje met OCD heeft ze is ontzettend slim. Desiree is eigenlijk het stereotype van een meisje met anorexia. Ze wilde altijd professioneel balletdanseres worden en heeft er behoorlijk veel last van dat dat niet meer kan. Verder hebben we Yasmine, een Hindoestaans meisje, dat niet op haar mondje gevallen is. Dominique is een meisje met een minder hoog IQ. In het boek weten we niet meer dan dat ze altijd kauwgom kauwt, nepnagels heeft en lippenstift draagt. Ze heeft gewoon met verkeerde vrienden te maken gehad. Ze wil heel graag meedoen in de maatschappij, maar weet niet precies hoe ze daarin moet meedraaien. Ook heeft ze nogal een grote bek. Het is iemand waar veel mensen bang voor zijn, omdat ze niet weten wat ze precies gaat zeggen. Jorrit is een lieve jongen die graag mensen wil helpen en daarnaast hebben we ook nog de alienmevrouw, de vrouw die alles in haar mond stopt (oftewel de heks) en Petra de Russische spionne. In ‘Eén waarheid’ zitten meer dan dertig verschillende personages, dus het is nogal veel om ze allemaal te bespreken.
Met de personages die ik gecreëerd heb, wilde ik laten zien dat iedereen, net als jij en ik, op een punt kan komen waarop het misgaat. Bijvoorbeeld bij Laura had niemand een week voordat haar ouders dood gingen gedacht dat ze in een kliniek terecht zou komen. Sommige gebeurtenissen in ons leven, kunnen ons zo erg beïnvloeden dat het even wat minder met ons gaat.
Het zijn vrouwen waar iets “mis” mee is, maar ze kunnen gelukkig nog wel lol maken door elkaar te treiteren bijvoorbeeld. Dat vond ik erg belangrijk in het boek, die humor.
Heb je de personages nog karaktereigenschappen van jezelf meegegeven? Of probeer je dat zoveel mogelijk te voorkomen?
Jazeker. Alle personages hebben wel iets weg van mij. Bijvoorbeeld Laura is alles waar ik allergisch voor ben. Monica is bijvoorbeeld iemand waar ik mee bevriend zou kunnen zijn. Jamie is een coole chick, dat zou ik ook wel willen zijn. En Nora is heel lief, maar ook duidelijk, ze draait er niet omheen, zeg maar.
Zou je, nu het boek uit is, toch nog dingen aan de personages willen veranderen?
Nee eigenlijk niet. Ik ben heel tevreden over de personages.
Het boek heeft een heel verrassend einde. Hoe ben je daarop gekomen?
Het einde van het boek was eigenlijk mijn uitgangspunt. Ik vond het heel interessant om daarmee te beginnen en dan te kijken wat er met het verhaal zou gebeuren.
Hoe ben je bij de titel van het boek gekomen?
Ik wist vanaf het begin al hoe het boek zou eindigen. ‘Eén waarheid’ was voor mij de enige gepaste titel.
Wat is voor jou dan de betekenis van de titel?
We behandelen waarheid vaak alsof het ‘iets’ is, alsof er maar één versie van bestaat, terwijl waarheid relatief is. Iedereen heeft een eigen waarheid, en die is dus automatisch ook voor iedereen verschillend.
Staat er inmiddels alweer nieuw boek op de planning?
Ik heb nog geen concreet boek in gedachten, maar ik benwel weer bezig met schrijven van een verhaal. Het is nog even afwachten hoe dat verder verloopt.
In ‘Eén Waarheid’ speelt psychologie een belangrijke rol. Gaat dit bij je volgende boeken, ook weer een rol spelen?
Ja, ik denk dat het psychologische stuk altijd een rol blijft spelen in mijn boeken. Ik vind het een interessant onderwerp.
Doe je naast het schrijven van boeken en verhalen ook iets met taal?
Ja, ik heb een eigen tekstbureau. Ik heb de afgelopen jaren veel teksten geschreven voor bijvoorbeeld websites en folders. Ik vind het leuk om te doen, maar in mijn droomwereld schrijf ik toch het liefste de hele dag door verhalen.
Het was fijn om Nadine te interviewen. Wat ik bijzonder vond is dat wanneer je in gesprek met haar bent, je goed merkt hoeveel van zichzelf ze in haar boek heeft gestopt. Haar schrijfstijl komt duidelijk ook in haar manier van praten naar voren, en dat heb ik nog niet vaak op die manier teruggezien.
door Kevin Swimming
Nadine Swagerman, Kevin Swimming
