Sinds vorig jaar hebben we bij KinderBoeken een estafette. Een hele leuke en vooral ongelofelijk leerzame estafette: De illustrator estafette waarbij collega-illustratoren elkaar vragen stellen over hun werk. Hierdoor krijg je vele interessantere en diepgaandere vragen dan dat je als leek zelf zou stellen. Je krijgt als het ware antwoorden op vragen die nooit in je hoofd opkwamen en je toch altijd al graag wilde weten. Dit is nummer 7 in de rijvan interviews en ik kan wel zeggen: dit is de meest informatieve tot nu toe. En dat is eigenlijk best grappig want Floor de Goede is van huis-uit een striptekenaar en helemaal geen illustrator… Of moet ik dat niet zo zwart/wit zien? Lees mee en je weet het!
Floor de Goede (Flo) is een striptekenaar en kinderboekenillustrator. Hij plaatst zijn autobiografische strips op www.doyouknowflo.nl, en maakt kinderboeken met Edward van de Vendel. Samen maakten ze o.a.: de serie ‘Sofie En De …’, Ik Ben Bij De Dinosaurussen Geweest, Heel Heel Heel Vies Boek, en een serie boeken met stripgedichten (Draken Met Stekkers, Opa Laat Zijn Tenen Zien, De Zombietrein En Andere Stripgedichten).
Zijn werk valt op door de sterke samenwerking van tekst en beeld, en de vaart en sierlijkheid van zijn tekenlijn. Zijn karakters bevatten elk mogelijk menselijk temperament. Van vriendelijk en toegankelijk tot vilein en scherp, Floor de Goede kan alle mensen tekenen. Voluptueuze vrouwen en schuchtere jongetjes komen op zijn papier tot leven.
We maken in de Illustrator Estafette van deze maand nader kennis met deze talentvolle tekenaar. De vragen worden gesteld door collega-illustrator Ludwig Volbeda die we kennen van ‘Fabeldieren’.
Hoi Flo. Kan je iets over jezelf vertellen?
Foto: Diederick Bulstra
Hoi! Nou, ik zal een poging wagen.
Tekenen is mijn uitlaatklep. Ik relativeer mezelf door er over te tekenen. Daarom ben ik denk ik ook begonnen met strips over mezelf te maken. Door het op papier te zetten kon ik er van net iets meer afstand naar kijken dan dat het in mijn hoofd blijft. In 2004 begon ik dagboekachtige strips op m’n site doyouknowflo.nl te plaatsen. Om een of andere reden moest ik mijn dagelijks leven ook met de rest van de wereld delen. Dat doe ik 15 jaar later nog steeds.
Je hebt een mooie strip gemaakt over een jongetje dat in het ziekenhuis begint met tekenen. Is dat jouw eigen aanleiding tot tekenen geweest?
Toen ik klein was sprak ik niet veel. Mijn ouders hadden geen idee wat er in me omging. Ze konden mijn emoties alleen maar uit m’n tekeningen halen. Zagen ze alleen maar monstertjes, dan was ik waarschijnlijk niet heel erg vrolijk.
Tekenen is denk ik ooit begonnen als mijn sociale verlengstuk. Door middel van mijn tekeningen kon ik meedoen met de andere kinderen van de klas, kon ik me beschermen tegen de bully en kon ik zeggen wat ik nooit in het echt zou durven zeggen. Gelukkig zijn ze nu wat gemengd.
Hoe is het om als striptekenaar in de kinderboekenwereld te werken?
Ik heb mezelf heel lang een indringer gevoeld. Nu nog steeds eigenlijk. Vind het erg jammer dat de strip- en illustratorenwereld zo gescheiden zijn van elkaar. Toch een beetje het Nederlandse highbrow/lowbrow gedachtengoed, denk ik.
Heb me vaak gevoeld als dat striptekenaartje dat een kinderboek probeert te illustreren. Maar nu meer kinderboeken geïllustreerd te hebben dan ik stripboeken heb gemaakt, voel ik me eindelijk toch een beetje een kinderboekstripmaker. Want die twee kunnen heel goed samen.
Wat kunnen kinderboekenillustratoren van striptekenaars leren?
Dat illustraties niet alleen maar in dienst van de tekst hoeven te staan. Je kan een heel verhaal vertellen zonder een letter toe te voegen. Al geloof ik dat de meesten dit al weten hoor. Ik ben het altijd gewend geweest mijn eigen verhalen te vertellen. Ik heb daarom altijd veel moeite gehad om samen met iemand te werken aan strips. Maar met Edward van de Vendel (waar ik al mijn kinderboeken samen mee maak) heb ik hier nooit een probleem mee gehad. Hij laat me erg vrij en schrijft de boeken ook echt ‘voor mij’. Hij weet inmiddels erg goed hoe ik te werk ga. Ik heb daarom nooit het idee dat ik alleen maar zijn verhaal aan het illustreren ben. We maken de boeken samen.
Daarom vind ik het altijd belangrijk nog meer met de illustraties te vertellen dan er in de tekst alleen staat.
En wees niet bang meer strip te gebruiken. Het is een fantastische manier van verhalen vertellen. De angstcultuur voor het medium strip mag wel eens een keiharde schop onder z’n hol krijgen in de literaire wereld.
Bij jouw tekeningen verrast het me iedere keer weer met hoeveel vakmanschap jij je personages tot leven brengt. De mimiek is zó sterk. Bijvoorbeeld, als je in het ‘Heel Heel Heel Vies Boek’ kijkt naar het karakter ‘Sem Spuug’, dan is de bravoure van dit jongetje invoelbaar. Of in ‘De Zombietrein en & Stripgedichten’, daar zit een tekening in van een man die gaat niezen. Je kan aan zijn ogen en vorm van de mond zien, dát hij gaat niezen. Je hebt aandacht voor lichaamstaal zoals ik dat eigenlijk alleen van animatoren ken. Is er eigenlijk iets dat je heel moeilijk vindt om te tekenen?
Elk karakter dat ik teken, moet ik eerst leren kennen, zo weet ik hoe ze zullen reageren op situaties en wat ze voelen. Als ik die connectie niet heb met een personage, dan heb ik er meer moeite mee om ze te tekenen. Maar ze moeten leven. De lezer moet met ze mee kunnen voelen of zichzelf er in kunnen herkennen. Of het nou een dinosaurus is of een superheld die kotst als superkracht.
Wat ik heel moeilijk vind om te tekenen zijn organische dingen. Fietsen, auto’s, gebouwen, perspectief. Vroeger vond ik kleur ook altijd moeilijk, deed daarom alles qua kleur digitaal. Maar sinds ‘Ik Ben Bij De Dinosaurussen Geweest’, ben ik veel meer gaan experimenteren met analoge kleur. Pas dit nu ook veel meer toe in m’n strips. Het maken van kinderboeken heeft me enorm verrijkt en vooral de drang gegeven nog veel meer bij te leren.
Met je eigen boek ‘Dansen Op De Vulkaan’ liet je ook zien een striproman te kunnen schrijven. Zou je ook zelf een beeldroman voor kinderen willen schrijven?
Dat zou ik zeker willen. Ook voor volwassenen trouwens. Ik maakte immers voordat ik met Edward begon samen te werken alleen maar werk voor volwassenen. Soms heb ik erg de behoefte om dingen te vertellen die niet voor tere kinderzieltjes bedoeld zijn. Al probeer ik Edward en m’n redacteur altijd te overtuigen dat kinderen heus wel meer aankunnen dan wat ik uiteindelijk teken.
Maar die striproman voor kinderen komt er zeker eens, of een solo kinderprentenboek.
Nu alleen nog een goed verhaal uit m’n hoofd te pakken krijgen.
Wil je deze leuke strip-illustrator volgen? Dat kan: https://www.facebook.com/doyouknowflo
