De oudste zoon van Mireille Hovius zat in de klas bij Sandra Kuipers, die lerares is in het basisonderwijs. Ze ontdekten dat ze allebei dezelfde droom hadden, het schrijven van een kinderboek. Van het een kwam het ander en na samen een cursus gevolgd te hebben waren ze klaar voor hun eerste boek over Froekje en Mies. Inmiddels is het derde boek net verschenen over deze twee bijdehante elfjarige meiden. De boeken zien er prachtig uit en we zijn dan ook erg benieuwd naar het verhaal van Sandra en Mireille.
Hoe zijn jullie op het idee gekomen van Froekje en Mies (waar komen die namen toch vandaan) en hebben jullie je specifiek gericht op de bovenbouwleeftijd?
Froekje en Mies zijn onze bijnamen. Ik (Sandra) werd door mijn ouders vroeger Froekje genoemd en Mireille werd thuis Mies genoemd. We vonden de namen origineel en leuk en hoopten dat ze op zouden vallen. We krijgen er in ieder geval wel veel vragen over!
We vonden de groep van 8 tot 12 jaar wel het interessantst. Die kindertijd hebben we zelf beiden heel fijn beleefd en je kunt daar zoveel voor schrijven! Vooral omdat wij van realistisch werk houden en we zelf nog zoveel herinneringen hebben aan onze basisschooltijd, maar ook zelf kinderen op de basisschool hebben/ hadden, is onze kennis hiervan breed en kennen we hun leefwereld goed. Dat maakt het voor ons makkelijk om daarbij aan te sluiten. Je kunt veel met gevoelens werken als vriendschap, jaloezie, schaamte, boosheid, onmacht, eenzaamheid. We merken dat we daar sterk in zijn en horen terug dat kinderen zich erin herkennen.
Hoe groeit een idee uit tot een heel boek (en daarna nog twee)? Dan heb je je tekst geschreven en hoe gaat het dan verder?
Ons eerste boek zijn we heel enthousiast, maar onnadenkend en zonder plan begonnen. Dat is later ook nog veel werk geweest om daar structuur in aan te brengen. Daarna zijn we met een synopsis gaan werken. Bij de overige boeken startten we wel met een idee en een onderwerp. Dus dan gingen we bijvoorbeeld wandelen en brainstormen. We bedachten dat we iets met wraak wilden, iets met voor elkaar opkomen, elkaar helpen. Als onderwerp vonden we een kamp heel leuk, dus een plek waar de meisjes samen zijn: zo is Op scoutingkamp ontstaan. En bij ons derde boek wilden we juist andere gevoelens benadrukken zoals vriendschap en beginnende verliefdheid, twijfel en onzekerheid. Als onderwerp vonden we vakantie geschikt en we vonden het symbolisch dat ze beiden op een eiland zaten, maar toch niet alleen waren. Dat idee werkten we uit in een x-aantal hoofdstukken en daarna begon het om en om schrijven. We geven elkaar feedback en maken aanpassingen. Wanneer het hele manuscript is afgerond sturen we het naar onze eerste redacteur die vooral oog heeft voor de verhaallijn. Ik (Sandra) ga met al haar aanwijzingen aan de slag en verbeter ons verhaal. Vervolgens gaat het nog naar een tweede redacteur die meer op kleine dingen let als woordvolgorde, leestekens etc. Als ook die tips zijn verwerkt, is het verhaal klaar en komt de volgende stap: de illustrator en de vormgever.
Hoe hebben jullie een illustrator gevonden en in welke mate hebben jullie je bemoeid met hoe Froekje en Mies eruit zijn komen te zien?
Onze illustrator hebben wij gevonden via internet; op een site waar je opdrachten kunt plaatsen en freelancers zich kunnen inschrijven.
Ik (Mireille) heb een oproep geplaatst waar zeker twintig illustratoren op reageerden. Hier heb ik er vijf van uitgekozen en gevraagd of zij een proefschets wilden maken. Samen met Sandra heb ik uit die vijf proefschetsen onze illustrator gekozen. Zelf hadden wij al een heel duidelijk beeld over hoe de meisjes eruit zouden moeten zien. Deze kenmerken hebben wij doorgegeven. Bijvoorbeeld: hun leeftijd, kleur haar, stijl van het haar, type personage. De illustrator ging eerst met een grove schets in de weer en heeft deze steeds met aanwijzingen van ons aangepast. Uiteindelijk ontstond voor ons de perfecte illustratie.
Jullie hebben een eigen uitgeverij opgericht, uitgeverij Noordzee. Hoe zijn jullie tot deze keuze gekomen en hoe is de taakverdeling?
Wij hebben daarvoor gekozen omdat we samen aan een project werken. Je gaat er niet vanuit, maar stel dat er onenigheid komt, dan is alles wel heel goed vastgelegd. Daarnaast wilden wij het professioneel aanpakken. Met alle respect voor schrijvers die voor bijvoorbeeld printing on demand kiezen, wij zijn van mening dat je meer kunt bereiken met een eigen uitgeverij. Boekhandels en bibliotheken benaderen boeken van een uitgeverij toch serieuzer. Bovendien willen wij graag zelf de controle houden. Dus zelf bepalen wie onze redacteuren zijn, wie de illustrator is, wie het boek opmaakt en wie het drukt.
De uitgeverij is een VOF en alleen wij zijn vennoot. Wij maken wel gebruik van diensten van derden. Dit zijn twee redacteuren, een vormgever en een vaste drukkerij. De taakverdeling ging eigenlijk al vanaf het begin heel natuurlijk, daar hebben we niet eens echt afspraken over gemaakt. Sandra richt zich vooral op het tekstuele gebied. Zij zet de synopsis in elkaar, gaat aan de slag met de aanwijzingen van redacteuren en stuurt het proces aan. In opdracht van haar neem ik (Mireille) contact op met de vormgever en daarna met de drukker. Tevens houd ik mij bezig met de PR.
Jullie zijn voor “selfpubbers” al behoorlijk succesvol, de boekjes van Froekje en Mies zijn overal te koop en zijn ook beschikbaar in de bibliotheken. Wat zijn jullie verdere ambities?
Wij hopen dat we op een dag opgemerkt worden door een grote reguliere uitgeverij. Het lijkt ons ontzettend gaaf als wij in opdracht kinderboeken mogen gaan schrijven en deze in iedere boekhandel in Nederland komen te liggen. Dat onze namen en gezichten bekend worden en kinderen onze boeken verslinden. Daarnaast werken wij er hard aan om meer presentaties te kunnen geven op basisscholen. Samen hebben wij een powerpoint presentatie ontwikkeld en aan de hand daarvan laten wij leerlingen het hele proces van het schrijven van een boek zien. Dus niet alleen standaard een stukje voorlezen uit onze eigen boeken, maar juist dat beetje extra. Kinderen vinden dit ontzettend boeiend en ontdekken op deze manier dat het ook mogelijk is om schrijver te worden. Maar ook komen ze in aanmerking met beroepen als: redacteur, vormgever of drukker.
Deze presentaties geven wij voor de groepen 3 t/m 8, waarbij we het voor de kinderen in groep 3 en 4 in toneelvorm aanbieden. Maar zoals gezegd, dit is hard werken. Basisscholen bellen je niet op, je moet er echt zelf achteraan. Dat is in onze eigen omgeving nog wel te doen, maar we willen ook hiermee graag verder het land in.
Heb jullie nog tips voor ouders, leerkrachten of bibliotheekmedewerkers om kinderen in de basisschoolleeftijd aan het lezen te krijgen dan wel te houden?
Leerkrachten kunnen een heel belangrijke rol spelen bij leespromotie, omdat de leerlingen ontvankelijk zijn voor wat de leerkracht zegt, voordoet of uitstraalt. Dus grijp alles aan wat sowieso al wordt georganiseerd. Denk aan de kinderboekenweek, voorleeswedstrijden, het voorleesontbijt, de nationale voorleesdagen, De Annie M.G.Schmidt-dag, de uitreiking van de griffels en penselen. Besteed daar veel aandacht aan door bijvoorbeeld een boek uit te spelen, een gedicht te laten voordragen, een lied (wat ook een tekst is) met elkaar te zingen! Met alle kinderen van de school samen. Breng je school in leessfeer, lees heel veel voor, zorg dat je aanbod breed is en dat steeds vernieuwt. Prijs elke week in je klas een boek aan, vertel kort over de inhoud, lees een klein stukje voor en kies iemand die het mag lezen. Doe de ene keer een gedichtenbundel, de andere keer een informatief boek, dan weer een strip, een weetjesboek, een leesboek. Toon die ruime keuze.
Een tip voor ouders is veel voorlezen van jongs af. En dat kan bijna wel de hele basisschooltijd, ook oudere kinderen genieten van dat momentje aandacht en een goed voorgelezen verhaal.
Voor bibliotheekmedewerkers is het denk ik belangrijk dat ze een bekend gezicht worden. Dan wordt de drempel laag en zullen kinderen eerder een hulpvraag stellen.
Sandra en Mireille, bedankt voor jullie interessante verhaal en al die geweldige tips om onze kinderen met hun neus in een boek te krijgen!
Meer over Sandra, Mireille en hun uitgeverij is te vinden op de website. Ze zijn ook op Facebook te vinden.
