Jeremy Strong is een Britse schrijver en heeft al tientallen kinderboeken geschreven (onder andere Cartoonkid en Juf Rommelkont). Zijn verhalen gaan over piraten, vampiers, Vikingen, mensen met absurde trekjes en dieren met menselijke trekjes. Zijn boeken zitten vol gekke humor en fantasie en soms denk je het kan bijna niet gekker. In ‘Gordeldier en haas’ zit ook de nodige humor. Het is een vermakelijk boek waar je heerlijk van geniet, met tussen de regels door een interessante laag met meer diepgang.
Gordeldier en Haas zijn vrienden en delen een huis in het grote bos. Het zijn twee vrienden die heel verschillend zijn. Gordeldier is een mopperpot en en rommelkont. Hij eet wel heel graag boterhammen met kaas en zijn hobby is het schilderen van zijn boterhammen met kaas. Haas is een net heertje. Hij leest graag en speelt graag op de tuba. Naast verschillende karakters hebben ze ook zeer uiteenlopende ideeën en vooroordelen.
Ze maken heel wat mee op een dag met de andere dieren in het bos. Met Olifant die vast zit in het raam, Jaguar die met grote trek voor de deur staat en een wandelende tak die onzichtbaar blijkt. De bewoners van het bos krijgen te maken met een overstroming, een feestje voor niemand en een filosofische bui van Kreeft. Of zoals op de achterkant van het boek staat: een boek over vriendschap, zorgen voor elkaar en broodjes kaas.
Het boek spreekt meteen aan als je het ziet. H et heeft een hard kaft met daarop een vrolijke illustratie van Rebecca Bagley. Zij is ook verantwoordelijk van de vele grappige illustraties binnenin het boek. Verder heeft het boek een prettige grote en dikke letter. De combinatie van grote letters en veel illustraties maakt het boek toegankelijk. Toch is het hier en daar best pittig qua woordkeuze. Een boek wat geschikt is voor een groot leespubliek. De wat oudere lezer zal meer tussen de regels doorlezen en de boodschap (echte vrienden zorgen voor elkaar) er zeker uit halen.
Ik heb al eerder werken van deze auteur gelezen en meestal waren dat vooral absurde verhalen. Dit is ook een grappig boek maar toch net even meer dan dat. Het is best knap dat de auteur zijn boodschap kan vertellen op een heel grappige manier waarop het filosofische uit het verhaal niet verloren gaat maar zeker ook niet belerend overkomt. De hoofdpersonages, de dieren, hebben zeer menselijke trekjes en daardoor krijg je het idee dat je een fabel aan het leze. En bij een goede fabel hoort een mooie moraal.
Moraal of niet, het is op de eerste plaats een prima aanrader voor wat uurtjes leesplezier.
De vertaling van Koos Meinderts leest heel fijn. De grapjes komen goed tot zijn recht en daardoor leest het heerlijk voor.
