Frida Nilsson is een Zweedse kinderboekenschrijfster. Ze won al veel internationale prijzen voor de jeugdliteratuur, waaronder “The Astrid Lindgren Prize”. Haar eerste boek verscheen in 2004. Inmiddels zijn we al een tiental boektitels verder en worden haar boeken ook vertaald in andere landen. Ze is onlangs gekozen tot een van de beste opkomende schrijvers in Europa en haar schrijfwijze wordt vergeleken met Roald Dahl. Dat belooft wat! De titel van dit boek spreekt in ieder geval al aan.
Jonna is 9 jaar oud en woont in een kindertehuis. De directrice, Greta, is er een van de heel oude stempel. Ze laat de kinderen hard werken en ze hebben een hard bestaan.Het doet bijna denken aan het kindertehuis van de musicalklassieker “Annie” .
Alle kinderen hopen dat ze op een dag geadopteerd zullen worden door een moeder met mooie kleren en een fijn huis. Een ideaal plaatje waar ze van dromen.
Op een dag komt er een roestige auto aanrijden die stopt voor de deur van het kindertehuis. Alle kinderen stoppen spontaan met de grote schoonmaak en zagen een grote gorilla uit de auto stappen.
De gorilla komt om een kind te adopteren en kiest Jonna uit. Jonna wordt meegenomen naar een oude, leegstaande fabriek waar Gorilla blijkt te wonen. In een hoekje maakt ze een slaapplek voor Jonna. Jonna vindt het maar niks. Gorilla vind ze groot en lomp en ze wilt niets liever dan er vandoor gaan. Maar als ze elkaar wat beter leren kennen blijkt Gorilla heel erg lief en alles voor Jonna te willen doen. Jonna voelt zich steeds meer thuis maar dan is er een gemene man die het pand van Gorilla wilt hebben en er alles aan doet om Gorilla weg te krijgen. Dat zou betekenen dat Jonna terug zou moeten naar het weeshuis en de gemene directrice Greta.
Wat is dit een heerlijk boek! Een fantasievol verhaal dat natuurlijk nooit kan gebeuren maar op de manier waarop het op papier is gezet zie je het voor je en zou je er niet eens raar van staan te kijken als het inderdaad zou gebeuren. De schrijfstijl is prettig en het verhaal is geschreven in korte hoofdstukken. Geen al te moeilijk taalgebruik en met de nodige humor tussen de regels door. De illustraties van Martijn van der Linden zijn in het zwart/wit afgebeeld. Vol details en passen goed bij het verhaal.
Gorilla is alles wat een gorilla moet zijn: niet knap, lomp, groot en onbehouwen in gedrag en taalgebruik. Ze heeft het hart op de tong en heeft een hart van goud. Maar dat laatste daar kom je pas achter als je haar leert kennen. Dus de mensen in haar omgeving hebben hun vooroordelen al klaar. Jonna moet ook behoorlijk wennen voor ze die vooroordelen opzij kan zetten en haar hart kan volgen. Het gaat over (moeder-) liefde, van iemand houden en alles voor die persoon willen doen. Maar ook over een thuis, waar voel je je thuis en bij wie? Ander thema’s zijn vooroordelen, samen zijn en vriendschap. Bij elkaar zijn en bij elkaar horen ook al ben je niet samen.
Kortom heel veel en dat in zo’n dun boekje, wat best wat dikker had mogen zijn want ik vond het jammer toen het uit was. Uit maar wel een heel mooi einde….
