Inez van Loon is sociologe, kindercriminologe en studeerde Oost-Aziatische kunstgeschiedenis en Chinees. Als kindercriminologe en moeder van een skateboarder ergerde zij zich aan de negatieve publiciteit rond skateboarders en dat was voor haar de aanleiding om de serie ‘skatewise’ te schrijven. Avonturenverhalen over een groep skateboarders. Daarna is ze begonnen aan het schrijven van historische jeugdboeken.Uit haar verhalen kan je haast niet anders halen dat de auteur een voorliefde voor geschiedenis heeft. Haar research is grondig en het tijdsbeeld wat ze schetst komt bij de lezer binnen alsof je er zelf rond loopt. Kenmerkend is dat de hoofdrol voor een meisje is weggelegd en dat er naast het stuk historie er ook andere belangrijke thema’s in zijn verwerkt. Sommige hiervan, zoals vriendschap, vertrouwen en discriminatie, spelen in dit verhaal ook een grote rol.
Het verhaal speelt zich af in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Saar en haar familie emigreren naar Australië. Na de Tweede Wereldoorlog was er in Nederland angst voor overbevolking. Er zou te weinig ruimte, geen werk en woningnood zijn. De overheid stimuleerde gezinnen om te verhuizen. Veel Nederlanders hoopte ergens anders op de wereld een nieuw bestaan op te bouwen. Zo ook het gezin van Saar.
Vooral haar vader wilde graag naar Australië. Saar probeert nog of ze bij haar grootouders kan blijven maar dat lukt helaas niet. Met een groot schip gaan ze op reis naar een ver en vreemd land. Daar aangekomen was het niet zo mooi als hen was voorgespiegeld in Nederland. Vader moet extra hard werken en ook de moeder van het gezin moest aan het werk terwijl ze in Nederland gewoon huisvrouw was. Het aanpassen is voor het hele gezin moeilijk. De school was naar Engels gebruik een stuk stijver en er waren lijfstraffen. De kinderen op school namen niet zomaar een nieuwe ‘uit het buitenland’ op in de groep. Door woningtekort leefde ze ook nog eens heel primitief.
Saar mist haar vrienden uit Nederland. Contact is er alleen per post en dat gaat heel langzaam. In Otis ( halfbloed aboriginal ) vind ze een vriend al brengt hun vriendschap ook weer de nodige (acceptatie-) problemen met zich mee. Hij wordt op school gepest en doordat Saar met hem omgaat wordt het haar ook niet makkelijk gemaakt. Wat Saar en Otis gemeen hebben is dat zij hun ouders moeten missen. De ouders van Saar werken zo hard dat ze geen tijd hebben voor het gezin en Otis zijn echte ouders wonen heel ver weg. Het was toen gewoon dat een halfbloed bij zijn echte ouders werd weggehaald om een echte Australische opvoeding te krijgen in een pleeggezin of tehuis. Ze besluiten samen op pad te gaan. Een zwerftocht ( walkabout) door een woest gebied. Een reis waar Saar zichzelf leert kennen.
De titel past perfect bij het verhaal. De Aboriginals kennen de traditie dat een jongen, als hij dertien is, een halfjaar de wildernis in wordt gestuurd om volwassen te worden. Dit ritueel noemen ze een walkabout. De jongens moeten op een traditionele manier zien te overleven maar het is ook een tocht van bezinning en over jezelf na te denken.
Saar haar reis is er ook een van bezinning. Hoewel het in die tijd natuurlijk niet iets is wat een jong meisje zou moeten doen. Discriminatie zit niet alleen in een cultuur of ras maar ook in het feit of je een meisje of jongen bent in de jaren vijftig.
De cover laat Saar zien tegen een typisch Australische beeld. Het is een mooi hardcover boek met prettige korte hoofdstukken. Elk hoofdstuk heeft een titel wat goed bij de inhoud van het hoofdstuk past. De taal is toegankelijk en achterin vind je nog een verklarende woordenlijst. Ook is er een nawoord wat meer verteld over de ‘onzichtbare immigranten en de Aboriginals’. Een klein stukje extra achtergrond informatie qua geschiedenis wat ik zelf wel prettig vind te lezen.
Je leest het verhaal vanuit het perspectief van Saar. Je krijgt zo een duidelijk beeld hoe iemand van die leeftijd het zware leven in Australië ondergaat. Hoewel de jaren vijftig van de vorige eeuw nog niet zolang geleden zijn zal het voor de lezer van deze leeftijd toch wel een compleet andere beleving zijn. Geen telefoon, televisie, internet, social media of Whatsapp. Je kan niet even snel een berichtje sturen naar je vrienden of een foto posten op instagram. Het contact wat Saar heeft met haar vrienden in Nederland gaat per brief die soms weken onder weg is. Je zou het je haast niet voor kunnen stellen dat je zo bent toegewezen op je zelf en je familie in soms barre omstandigheden.
Deze eenvoudige omstandigheden waar Saar in moet leven worden goed omschreven. De maatschappij van toen is er een met heel andere maatstaven en zolang je daar in past is het leven te doen. Rassendiscriminatie is er aan de orde van de dag.
De oorspronkelijke bewoners, de Aboriginals, hebben heel wat voor hun kiezen gekregen en werden niet als volwaardig behandeld door de Engelse overheersing. Je kunt je nu haast niet voorstellen hoe ze toen met mensen werd omgegaan.
Naast leesmomenten waarbij ik ongelooflijk vond dat zoiets toen kon gebeuren waren er ook momenten in het verhaal waarbij Saar soms zo gelukkig kon zijn met eigenlijk heel kleine dingen.
De vertelstijl van Inez van Loon is prettig en het taalgebruik niet te moeilijk. Terwijl je met Saar in een bijzonder verhaal duikt leer je toch een hoop over dit stuk geschiedenis.
Als je graag wat meer leest over deze geschiedenis, gegoten in een spannend en avontuurlijk verhaal,is dit verhaal een echte aanrader.
