Simon de Schaker: stiekem naar Charkassië
Joyce van der Meijden debuteerde in 2018, na een cursus jeugdliteratuur, met het eerste deel van Simon de Schaker. Het begin van een reeks avontuurlijke en grappige jeugdboeken met schaken als ...
Joyce van der Meijden debuteerde in 2018, na een cursus jeugdliteratuur, met het eerste deel van Simon de Schaker. Het begin van een reeks avontuurlijke en grappige jeugdboeken met schaken als rode draad. De serie draait om Simon, een stoere tiener die topsporter wilt worden. Tot het verdriet van zijn vader niet in de voetbal maar als schaker. De oom van Simon, oom Arnold, is ook topschaker en Simon wil in zijn voetstappen treden. Dan zou je verwachten dat oom Arnold dat toejuicht maar dat blijkt helemaal niet zo zijn. Hij aast op de schaakcomputer die Simon van zijn oma heeft gekregen. Deze bijzonder schaakcomputer doet briljante zetten en is de reden waarom Arnold zo goed kan spelen én dus de computer koste wat het kost wilt hebben. Dit brengt Simon is spannende situaties want oom Arnold schuwt geen enkele middel om deze in handen te krijgen.
Het eerste en tweede deel heb ik inmiddels met veel plezier mogen lezen en bespreken. Je hoeft trouwens niks van schaken te snappen om het boek leuk te vinden. Wie weet raak je juist wel nieuwsgierig naar dit spel nadat je de boeken gelezen hebt. De delen zijn trouwens goed zelfstandig te lezen al is het leuker om gewoon bij het begin te beginnen. Soms is er een verwijzing naar een vorig deel maar je mist verder geen informatie om het verhaal goed te volgen.
In deel drie slaat oom Arnold weer toe en steelt de schaakcomputer. Uiteraard willen Simon en oma deze terug en zo gaat Simon met zijn vriendin Nikki op reis. Achter de schaakcomputer aan. Uiteraard is een reis alleen naar Charkassie voor twee kinderen niet verstandig dus gaan de vrienden van oma, Henk en Edje met ze mee. Onderweg ontmoeten ze oude schaakvrienden van oma. Een vreemd viertal : een multimiljonair, een dunne acrobaat, een vreemdeling die tuinkabouters verzameld en een dame genaamd Lise. Hoewel de vriendschap met oma vijftig jaar terug gaat en oma ze volledig vertrouwd is Simon daar nog niet zo zeker van. Vaak zijn dingen niet zoals ze lijken te zijn. Het blijft tot het einde spannend of het Simon lukt of hij de schaakcomputer weer te pakken krijgt.
Ook dit deel is weer een spannend, grappig en snel avontuur. Doordat Simon en Nikki gewone kinderen zijn en totaal geen helden, maakt dit boek dat het laagdrempelig is en toegankelijk voor de jonge lezer. Hoewel op de trein stappen naar een ver land niet echt herkenbaar is zijn de karakters dat wel. Verder is het mooi om te zien wat echte vriendschap betekent en kan betekenen. Tel hierbij de nodige schurken en spannende situaties op en je hebt weer een heerlijk avontuur.
De auteur schrijft prettig en toegankelijk. De taalkeuze past prima bij de doelgroep en het verhaal bevat zwart/wit illustraties die passen bij het verhaal. Het zijn er niet veel dus er blijft genoeg over voor je eigen fantasie.
Bij series is het altijd afwachten of een nieuw deel weer origineel is en een aanvulling op wat al verschenen is. Dat was bij dit deel zeker het geval. Persoonlijk hoop ik dat Simon nog wel een paar avonturen mag gaan beleven want ik ben er zeker nog niet over uit gelezen.
