Marlies Slegers schrijft al sinds haar jeugd. Zowel verhalen als gedichten. Inmiddels heeft ze al meer dan vijfentwintig boeken op haar naam staan voor verschillende leeftijdsgroepen.
Met dit boek schreef ze, voor mij, een van de mooiste verhalen van 2020. Een verhaal over rouwverwerking, maar ook over liefde, vriendschap en jezelf vinden.
Pelle is een hoogbegaafde jongen, gek op weetjes en die weetjes zorgen er ook voor dat hij niet te veel verdriet hoeft te voelen. Als hij namelijk te veel verdriet voelt denkt hij namelijk heel hard aan de feitjes in zijn hoofd. Het zijn de meest uiteenlopende feitjes en ze houden hem op de been. Pelle is namelijk verdrietig omdat zijn vader ziek is geworden en overleden. Een jaar na het overlijden van zijn vader krijgt Pelle een schoenendoos die gevuld is met briefjes en pakjes. Op de briefjes staan opdrachten. Opdrachten van zijn vader.
Pelle wil deze allemaal uitvoeren omdat zijn vader ze voor hem heeft geschreven. Door de opdrachten komt Pelle in vreemde en soms grappige situaties terecht.
Hij ontmoet echter ook nieuwe mensen en door al deze confrontaties weet Pelle, en zijn moeder, het leven weer voorzichtig te gaan leven. Want na de dood van zijn vader stond alles wel een beetje stil.
De mooie cover, aan de hand van Linde Faas, met warme blauwe kleuren, ontroerde mij al, nog voordat ik wist waar het boek over zou gaan. Linde Faas heeft een onmiskenbare tekenstijl en is ook een van mijn favoriete illustratoren. Zodra ik een afbeelding van haar op een boek zie moet ik het oppakken. Toen ik daarna de achterzijde las wist ik dat dit een boek zou zijn wat ik graag zou willen lezen.
Marlies Slegers heeft een mooi verhaal neergezet. Pelle is gewoon tot leven gekomen en weet de lezer te ontroeren. Naast zijn verdriet over zijn vader is er ook ruimte voor verliefdheid maar ook voor boosheid als hij denkt dat iemand de plek van zijn vader wilt innemen. De auteur weet dit zo levensecht neer te zetten zodat het verhaal bij je binnen komt. Af en toe schoten de tranen in mijn ogen van ontroering.
Verder is het taalgebruik en de opbouw van het verhaal passend bij de doelgroep van tien plus. Ook leuk gevonden is om de briefjes die Pelle als illustraties verwerkt zijn in het verhaal. De hoofdstukken zijn niet te lang en er zit een prima tempo in het verhaal. Het leest prettig en je zit als lezer al snel midden in het verhaal.
Een boek wat weet te raken. De luchtige, soms grappige manier, om een pittig onderwerp te bespreken is mooi gedaan. Een aanrader voor jongens en meiden om zelf te lezen maar ook om voor te lezen thuis of op school. Kortom een boek wat een groot publiek verdient.
One comment