Annekarijn Overduin deed op haar elfde mee aan een opstelwedstrijd waarbij kinderboekenschrijfster Miep Diekman haar fantasie prijsde. Dit was voor haar de aanleiding om te bedenken dat ze ooit een kinderboek zou gaan schrijven. Ze studeerde kunstgeschiedenis, schreef teksten voor tentoonstellingen en ontwikkelde speurtochten in musea. Dit is haar debuut als kinderboekenschrijfster.
Bern Veenhof is een echte verzamelaar en ze heeft een huis vol gekke, mooie en bijzondere voorwerpen. Voorwerpen die zij ook in haar werk kan gebruiken. Ze heeft al eerder twee boeken uitgebracht maar dit is haar debuut als illustrator. Illustrator van wel heel bijzondere kunstwerken. Ze maakte kleine collages of eigenlijk een maquette van een situatie uit het verhaal. Ze gebruikte hiervoor foto’s, tekeningen en echte voorwerpen. Hiervan maakte ze weer een foto die dan werd gebruikt in het boek. Er is zoveel op te zien! Ook leuk is dat de bijzondere illustraties heel veel vertellen maar toch een beetje geheimzinnig blijven. De bijzondere wezens uit het boek laat ze namelijk niet zien. Soms een schaduw of een glimp maar je eigen fantasie wordt geprikkeld om zelf te kunnen verzinnen hoe ze eruitzien. Leuk en origineel bedacht. En zo passend bij het verhaal!
Qua vormgeving is het gewoon ook helemaal af. Een mooie hardcover met leeslint. De kleuren en de lay-out zijn prachtig. En een leuk detail is dat elke eerste letter van een hoofdstuk een takje is. Er zit ook nog een kijkplaat bij van Torre en Natneus die je kunt gebruiken om je eigen maquette/ kijkdoos te maken.
Torre, onze hoofdrolspeler, is boos en verdrietig. Zijn moeder is na de komst van baby Pelle overspannen en heel moe. Daarom heeft zijn vader contact gezocht met oom Fons. Torre mag daar gaan logeren tot het beter gaat met zijn moeder. Torre vindt het oneerlijk dat hij weg moet en niet onruststoker Pelle. Hij kent oom Fons ook helemaal niet. Oom Fons woont in de bergen en Torre kan alleen maar bedenken dat het zover van de bewoonde wereld niet fijn wonen is. Aangekomen bij de berghut kijkt hij echter zijn ogen uit en hij went al snel aan het leven op de berg. Hij krijgt de zorg over een eigenwijs geitje die hij de naam Natneus geeft. Als hij een keer op pad gaat met de geiten en er een storm losbreekt komt hij in de problemen. Hij moet de weg terug naar oom Fons zien te vinden en komt onderweg niet alleen wilde dieren tegen maar ook aardmannen die hem waarschuwen voor de gevaarlijke berglor. Zo blijkt de eenzame tocht die Torre af moet leggen lang niet zo eenzaam te zijn, maar een spannend avontuur is het zeker.
Ik was al verkocht bij het uiterlijk van het boek. Zoals hierboven al vermeldt is het qua lay-out gewoon helemaal af. Maar nu dan de inhoud. Het is een vlot lezend verhaal. Spannend en avontuurlijk waarbij de eigen fantasie continu geprikkeld wordt. Ook zit er de nodige humor verwerkt in het verhaal. Daarnaast worden de emoties van Torre goed neergezet en zullen ze herkenbaar zijn voor de jonge lezers. De hoofdstukken zijn goed te behappen en naast een titel staan er aan de zijkant wat trefwoorden uit het hoofdstuk. Leuk gevonden en pakkend. Een verhaal waar je in door wilt blijven lezen en ondertussen je ogen bij uit blijft kijken.
Het is een sprookjesachtige vertelling van een doodgewone jongen die in een wonderlijke wereld terecht komt. En daar mogen wij als lezer gelukkig van mee genieten.
