Mireille Geus is een auteur met een veelomvattend oeuvre. Ze schrijft toneelstukken, teksten voor televisieprogramma’s en boeken voor allerlei leeftijden. Daarnaast is ze schrijfcoach en won ze onder andere een Gouden Griffel voor haar jeugdboek “Big”. Ook met dit verhaal weet zij de lezer opnieuw te raken. Een ogenschijnlijk dun boekje over niets maar eigenlijk gaat het over heel veel.
Elshontely is samen thuis met haar moeder en verveelt zich verschrikkelijk. Ze wonen in een kleine flat op acht hoog en het is zo klein dat ze zelf in het berghok slaapt. Ze mogen niet naar buiten omdat er een epidemie is en alleen maar binnen zitten wordt nu eenmaal saai. Haar moeder naait mondkapjes die in een bak naast de voordeur staan en op de radio hoort ze alleen maar over afstand houden en handen wassen. Haar vader werkt in de zorg en moet heel veel werken en slaapt ook niet thuis vanwege alle regels rondom de epidemie. Elshontely mist haar vader maar ook haar vriendjes van school. Dan komt haar moeder met een verrassing. Het is een stok met een touw eraan. Aan het einde een stukje brood. Elshontely gaat naar buiten en gooit de stok over de balustrade om te vissen. Ze vangt Niets! Ze heeft nog nooit een huisdier gehad, vanwege haar astma, maar Niets mag ze houden. En zo beginnen haar dagen met Niets. Ze zorgt voor Niets en Niets begint te groeien en vult zo niet alleen de ruimte in de flat maar ook de dagen en het hart van Elshontely.
Dit boek verscheen vorig jaar en hoewel het woord Covid19 of Corona niet in het boek voorkomt kan iedereen het wel plaatsen. Het gaat over mondkapjes, afstand houden, quarantaine, pandemie, Lockdown en alles wat we het afgelopen jaar hebben meegemaakt. De kunst van het weglaten is de schrijfster wel toevertrouwd. Met weinig woorden weet ze heel veel te vertellen. De herkenning die het verhaal geeft en ook de emoties die er bij komen kijken, maken dit tot een heel mooi boek.
Iedereen weet ondertussen wel dat de meest simpele dingen op een dag een andere betekenis krijgen als je noodgedwongen binnen moet zitten. De manier waarop Elshontely (een naam waar ik af en toe mijn tong wel op brak hoor) en haar moeder op gaan in hun spel waardoor het letterlijk en figuurlijk de dag vult, is zo mooi beschreven zodat je er als lezer helemaal meegaat in dit bijzondere verhaal.
Het verhaal is prettig leesbaar, kort en bondig en weet een mooi tijdsbeeld neer te zetten.
