Koen van der Elst is de auteur van het boek “ Brokkelkop “ een aparte titel met een foto op de cover die bizar aandoet. Een zeer passende cover blijkt want op de achterzijde staat dat hij een hilarisch en absurd avontuur over samenzweringen, liefde, pizza en zombies heeft geschreven voor lezers vanaf 14 jaar. Als liefhebber van horror en gruwelijk griezelige boeken spreekt een hilarisch avontuur over en met zombies mij wel aan dus ben ik vol goede moed begonnen in dit boek.
Tiberius leeft in een wereld die aan het herstellen is van een bijna-zombie-apocalyps die plaats vond in 2020. En dat leven is best zwaar. Een groot deel van het leven speelt zich af op het internet. Er zijn geen winkels meer en eigen keuzes, bijvoorbeeld wat betreft school, zitten er niet echt in. Het wonderlijke is dat op scholen technologie vermeden wordt. Verder mogen de mensen niet reizen en de kleur roze is verboden.
Zombies reageren namelijk nogal agressief op roze. De mensen en zombies zijn genoodzaakt samen te leven. Zombies doen mee met een integratieprogramma om zo tussen gewone mensen te kunnen leven. Niet iedereen is blij als er een zombie naast hen komt wonen. Ze noemen de zombies trouwens brokkelkoppen. Zombies kunnen namelijk niet zweten. Als ze zich dan al een soort van inspannen brokkelt de huid af vandaar deze bijnaam (en verklaring van de titel).
Tiberius is eigenlijk met gewone puberellende van zijn dagelijks bestaan bezig. Hij heeft een irritant zusje en zijn moeder serveert voor het avondeten altijd broccoli met wormburgers. Dan krijgt hij een nieuw buurmeisje, Emma Romero. Hij wordt verliefd op haar alleen zij is een brokkelkop en dat maakt het iets lastiger. Zeker als ze dan ook nog verdwijnt. Tijdens zijn zoektocht naar haar komt hij achter dingen die hij beter niet had willen weten.
Het idee van het verhaal ,de liefde tussen mens en zombie, is inderdaad origineel en grappig. Daar kan je heel wat van maken gezien de ongemakken tussen beide soorten. En er zitten zeker leuke stukken tussen. Hilarisch wil ik niet zeggen maar wel grappig. Verder is er hier en daar een humorvolle ondertoon als je een beetje houdt van humor met een zwart randje en een tikje sarcasme op zijn tijd.
Het verhaal is met een redelijk goede tempo opbouw geschreven. Alleen is het hier en daar wat rommelig. Er worden bepaalde zaken geïntroduceerd en niet (of weinig) uitgediept. Ik denk dat bepaalde verhaallijnen een betere uitwerking hadden verdient en ook de personages bleven wat oppervlakkig. Uiteraard kan je niet veel diepgang bij een zombie verwachten maar dit terzijde.
Naast het verhaal van Tiberius, enkele jaren na de bijna-zombie-apacolyps, zijn er ook een aantal hoofdstukken die zich afspelen in Amerika in 2020 (vlak voor de bijna-zombie-apacolyps). Deze hoofdstukken vond ik zeker geen meerwaarde voor het verhaal. Ik vond het eerder een storende onderbreking. Het haalt je echt uit het verhaal en deze hadden voor mij weggelaten mogen worden.
Al met al hink ik een beetje op twee gedachten als ik dit verhaal moet beoordelen. Aan de ene kant vind ik het boek niet af, te weinig uitgewerkte stukken, een beetje een makkelijk einde en zoals gezegd een verhaallijn die niet echt meerwaarde heeft voor het hoofdverhaal maar aan de andere kant wel een origineel en vermakelijk verhaal.
