
Ransom Riggs studeerde Engels en maakt graag films voor zijn eigen you tube kanaal. Maar bij mij, en ik denk bij de meeste mensen, is hij bekend door zijn boeken over “ de bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine”. Een verhaal wat een bijzonder ontstaan heeft. Ransom Riggs was begonnen met het verzamelen van vintage foto’s. Een hobby waarbij de foto’s intrigeerde en hij zich af begon te vragen wat het verhaal achter de foto was. Omdat hij hier niet achter kon komen besloot hij de verhalen maar zelf te verzinnen. Het eerste boek verscheen in 2011 en is ook verfilmd. Dat boek was het eerste deel van een trilogie. Maar de auteur bleek niet uit te zijn geschreven en een los verhalenboek volgende en een tweede trilogie. Dit boek ‘ de samenspraak van de vogels’ is het tweede deel van de tweede trilogie.
De boeken zijn wel allemaal in dezelfde mooie stijl uitgegeven. Elke booknerd wordt hier zo blij van! Mooie zwarte, mysterieuze, covers, met duistere afbeeldingen. De boeken tonen klassiek en vormen een mooie rij op je boekenplank. De antieke foto’s passen zo goed bij het verhaal dat het een aparte sfeer aan het boek geven.
Ik denk dat het idee, het verwerken van oude, soms lugubere, foto’s en de vormgeving zelf de kracht is van deze boekenserie.
Na de eerste trilogie was ik verbaasd dat er een tweede trilogie kwam. Nou ja, aan een kant ook weer niet want als iets goed verkoopt en je hebt nog ideeën te over waarom dan niet voort borduren op je succes. En dat heeft Ransom Riggs ook gedaan. Bovendien heeft hij een grote schare fans die niet genoeg krijgen van zijn boeken en die dus heel blij zijn hiermee.
De eerste trilogie heb ik gelezen en ook het aparte verhalenboek. Persoonlijk vond ik het na het tweede deel al niet meer zo origineel en kon de verhaallijn mij ook niet zo boeien. Verder waren er veel losse eindjes en klopte het voor mijn gevoel ook niet zo. Ik was dan ook wat huiverig op een vervolgserie. Wordt de boel dan niet uitgekauwd of saai?
Dit deel sluit nauw aan bij het vorige boek. Het verhaal gaat meteen verder dus moet je even flink in je geheugen graven wat er ook weer in dat vorige deel is gebeurd. Jacob Portman en zijn vrienden hadden het bijzondere meisje Noor gered uit de handen van schepsels ( de slechterikken in deze serie). Het meisje weet nog maar net van de bijzondere wereld en krijgt niet echt de kans om aan dat idee te wennen want uiteraard zijn er duistere krachten die op de loer liggen.
Er is een eeuwenoude profetie waarin wordt gesteld dat die duistere krachten het bijzonderdom willen vernietigen. De profetie zegt dat Noor en zes andere bijzondere kinderen dit kunnen voorkomen. Jacob en mevrouw Peregrine doen hun best om Noor te beschermen en te helpen. Want het kwaad heeft het op haar gemunt.
Hoewel de vertelstijl van Riggs prettig en eenvoudig is moest ik wel even inkomen. Het was even geleden dat ik het vorige deel had gelezen en wist dus niet alles en iedereen meteen weer te plaatsen.
Het had daarom wel prettig geweest als er een korte terugblik zou zijn geschreven voor het verhaal van start gaat.
Het verhaal zelf heeft er flink de vaart in zitten. Meer actie en spanning en dat is wel heel prettig want ik was bang dat de boel een beetje zou stagneren. Meer snelheid kon dus geen kwaad. Neemt niet weg dat ik het qua verhaallijn niet meer zo origineel vindt. Hierdoor kon ik niet geboeid blijven en legde ik het boek af en toe weer weg. Niet alle verhaallijnen vond ik relevant. In verband met spoilers kan ik hier helaas niet op in gaan. Dat zou het leesplezier bederven.
Er zitten meerderde verhaallijnen in het boek met een duidelijke aanloop naar het volgende deel. Een prima cliffhanger waarmee wordt afgesloten.
‘de samenspraak van de vogels’ is voor de fans een prima aanvulling op de serie, heeft een schitterende uitstraling met wederom mooie foto’s. Voor mij persoonlijk is de originaliteit een beetje verdwenen en is het verhaal voor mij wel klaar. Het is van harte aan te bevelen de boeken in juiste volgorde te lezen en achter elkaar. Dan blijf je in het verhaal en mis je geen informatie, want dat zou zonde zijn.