Caja Cazemier is na haar studie Nederlandse taal- en letterkunde ruim twaalf jaar lerares geweest. Nu combineert ze schrijven met schoolbezoeken en is ze jongerencoach. De onderwerpen in haar boeken passen goed bij de jongeren in de leeftijd tussen de elf en zestien jaar. Niet alleen de leuke en spannende dingen maar ook problemen zoals echtscheiding, pesten, rouwverwerking of als in dit boek depressie.
Hoofdpersoon Janna zit niet lekker in haar vel. Als haar vriendje het dan ook nog eens uitmaakt komt dat extra hard bij haar binnen. Ze voelt zichzelf niets waard en ervaart alles negatief. Ze kan nergens meer van genieten, heeft geen energie meer en ze voelt zich leeg en rot. Uiteindelijk durft ze dit te bespreken en via haar huisarts komt ze terecht bij psychologische hulp. Door therapie probeert ze uit een dal te komen. Haar familie lijkt deze hulp niet altijd echt fijn te vinden. Janna heeft een lange weg te gaan om zichzelf te accepteren zoals ze is en te ontdekken wie ze is.
“Blauwe dagen” is een mooi maar heftig verhaal. Zowel de titel als de mooie donkerblauwe cover geeft het sombere gevoel weer waar Janna zich in bevindt. De auteur weet deze gemoedstoestand goed te omschrijven en hoe Janna daar onder te lijden heeft. Daarnaast verwoord ze heel mooi hoe de familie hiermee omgaat en weet ze naast de depressie en therapie nog een extra verhaallijn er in te verwikkelen die te maken heeft met het gedrag van haar moeder. (Daar ga ik niet verder op in vanwege spoilers).
Het verhaal is prettig opgebouwd in korte hoofdstukken. Het taalgebruik is eenvoudig en dus goed te behappen voor een groot publiek. Hierdoor krijgt het verhaal ook een behoorlijk leestempo.
De karakters worden niet echt uitgewerkt maar is ook verder niet noodzakelijk voor het verhaal en door het heftige onderwerp mis je dat ook niet.
Steeds vaker kom je boeken tegen over mentale problemen bij jongeren. Iets wat ik van harte toejuich omdat het een problematiek is die niet leeftijdgebonden is. Door dit soort verhalen is er voor de jeugd misschien een stuk herkenning te winnen waardoor ze zich misschien eerder begrepen voelen en minder eenzaam in hun strijd en / of verdriet. Het kan een eerste stapje zijn om het onderwerp aan te snijden en aan te geven dat zij ook met een hulpvraag zitten. Maar ook als je iemand kent met deze problematiek kan het verhaal behoorlijk bij je binnen komen.
