Vogels is een prentenboek met daarbij teksten van Ted van Lieshout. Van Lieshout schrijft veel kinderboeken en daarnaast ook boeken voor volwassenen. Wat opvalt is zijn mooie taalgebruik. Zelfs de peuterreeks Boer Boris lijkt een prachtig gedicht. Zijn boek “Onder mijn matras de erwt,” is genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs. Onlangs luisterde ik “Mijn Meneer,“ dat over het zware thema pedofilie handelt en de grond zakte onder mijn voeten vandaan. Het is een zwaar meesterwerk. Ieder boek van Van Lieshout zie ik dan ook met grote interesse tegemoet.
Ik ben dus fan en misschien raakt je beeld hierdoor gekleurd. Zijn taal komt in mijn hoofd tot leven, en daar houd ik van. Toch zijn het in dit boek De Vogels niet de woorden die spreken maar de geweldige tekeningen van Ludwig Volbeda.
het verhaal is erg bijzonder en doet denken aan het lied Over de Muur en dan met name de regel: “Alleen de vogels vliegen van Oost naar West Berlijn,” van Het Klein Orkest. Midden in een grote stad zien we een plein met in het midden een beeld. Een stuk verderop zien we een park. Ook daar staat een beeld in het midden. Maar denk nu eens alles weg. De huizen en het verkeer; alles is weg behalve het standbeeld in het park. En we denken ook het beeld op het plein niet weg en ook de vogels niet. Wat er overblijft zijn twee beelden die naar elkaar kijken. En de vogels vliegen van het ene beeld naar het andere. De beelden in de stad houden van elkaar. Dan proberen mensen de beelden te scheiden. Dat lukt niet. Want ze houden van elkaar.
Zelden zie je dergelijke tekeningen in een kinderboek. Het zijn volwassen tekeningen met een volwassen onderwerp. Toch kan een kind dit goed begrijpen en er zeker van genieten. De standbeelden zijn bloot zonder dat het bloot heel erg op de voorgrond treedt. Ze hebben gewoon geen kleren aan zoals beelden dat wel vaker niet hebben. In Mijn Meneer leert de jonge hoofdpersoon naar naakte beelden kijken. Hij leert zo hoe hij een lichaam moet tekenen. De hoofdpersoon leert daar, ondanks zijn gene, kijken naar bloot. Het is volgens die jonge Ted helemaal niet verkeerd om kunst te leren begrijpen door naar bloot te kijken. De verweving van die twee boeken vind ik erg mooi.
De illustraties laten een voorliefde voor architectuur zien. De stad is tot in detail getekend. Er is niet veel kleur gebruikt en juist de kleur moet je volgen om het verhaal te begrijpen. Knap gedaan. Wel erg abstract allemaal voor het jonge kind. Er wordt nergens expliciet verteld waar het verhaal heengaat. Dat kan – net als bij prentenboeken – onwennig zijn voor de voorlezer. Het kind kan er prima meet uit de voeten. Net als de vogels kan het vrij vliegen en is niet geremd.
Sfeervol kinderboek met prachtige illustraties.
