Alter ego
Hey lieve boekenwurmen! Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar een aantal jaar geleden toen Cinder, het eerste deel in de Lunar Chronicles, uitkwam, maakte ik kennis met de schrijfstijl en het ...
Hey lieve boekenwurmen! Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar een aantal jaar geleden toen Cinder, het eerste deel in de Lunar Chronicles, uitkwam, maakte ik kennis met de schrijfstijl en het schrijftalent van Marissa Meyer en ik was meteen verkocht <3 Ik verslond het eerste en tweede deel in de serie in het Nederlands en wachtte vol spanning op de vertaling van deel 3. De toenmalige Vlaamse uitgever van de boeken besloot echter te stoppen met de uitgave en vertaling wegens tegenvallende verkoopcijfers. Toen werd het stil rondom de serie hier in Nederland en België totdat uitgeverij BlossomBooks besloot de boeken opnieuw uit te geven en de serie in haar geheel te vertalen. Ineens schoten de verkoopcijfers omhoog. De hardcovers werden volledig uitverkocht en een nieuwe paperback uitgave met de prachtige Franse cover art volgde. Marissa Meyer werd een begrip in de YA community wereldwijd. Dat is nogal een rol en een prestatie die je als auteur bij een nieuwe serie weer moet zien te vervullen. Ik heb geen idee hoe groot de druk gevoeld moet hebben, maar ik kan niet anders dan zeggen dat Alter ego het eerste deel in de Renegades serie weer een FANTASTISCH verhaal is!!! Ik wil uitgeverij BlossomBooks heel hartelijk bedanken voor het toezenden van een recensie exemplaar van zowel Alter ego als het vervolg Aartsrivaal <3 Soms ben ik toch wel de grootste bofkont die er bestaat 😉
In dit boek komen we in Gatlon City terecht. Een stad waar jaren geleden een opstand van begaafde mensen heeft plaatsgevonden onder de leiding van Ace Anarchy. Na de opstand verviel Gatlon in, je raadt het al, anarchie. Terwijl Ace de weg vrijmaakte voor begaafde mensen om in vrijheid en zonder angst te leven, grepen bendes hun kans om hun territoria uit te breiden en te vestigen. De volgers van Ace, de Anarchisten, voelden niet de behoefte om een bestuurlijke of leiderschapsrol op zich te nemen en namen genoegen met de betaling van een belasting voor het gebruik van grond. Aan de jaren van anarchie kwam een einde toen de Rebellen, een groep begaafden, besloten de macht te grijpen en de uit de hand gelopen misdaad terug te dringen. Op de dag die sindsdien bekend staat als de Dag van de Overwinning werden Ace en zijn Anarchisten verslagen en werd het regime van de Rebellen gevestigd. Meyer introduceert haar wereld door middel van een korte inleiding waarin we al deze dingen leren nog voor we kennismaken met haar personages. In dit boek werkt deze introductie perfect. Je wordt als lezer meteen naar binnen gehengeld en bent benieuwd wat er verder in Gatlon zal gaan gebeuren. Wat is er van de Anarchisten geworden? Zijn de Rebellen beter dan de Anarchisten of niet? Welke gaven hebben de begaafden zoal? En om wie zal dit verhaal draaien?
“Alle revoluties kosten mensenlevens. Sommigen moeten sterven opdat anderen kunnen leven. Het is tragisch, maar daarom niet minder waar.”
Vervolgens maken we kennis met Nova. Een schijnbaar doodgewoon meisje met een vader, moeder en zusje. Ze is goed in dingen uitvinden en in elkaar zetten en heeft een gave waarmee ze haar ouders helpt. Maar al snel verandert haar wereld in een nachtmerrie en wordt alles waar ze van houdt haar ontnomen. Op die fatale avond wordt niet alleen haar loyaliteit aan de Anarchisten geboren, maar ook een intense haat voor de Rebellen. Nova wordt ouder en bedrevener in vechten, uitvinden en het gebruiken van haar gaven. Met haar mede Anarchisten werkt ze een plan uit om de Rebellen voor eens en voor altijd ten val te brengen en eindelijk haar wraak te kunnen nemen. Maar Nova’s loyaliteiten en overtuigingen zullen hevig op de proef worden gesteld om nog maar te zwijgen over haar hart …
Nova was echt een fantastisch personage. Doordat je haar achtergrondverhaal in het begin van het boek al leert kennen, leef je meteen met haar mee. De proloog is echt zo zielig. De moed, vastberadenheid en ook de eenzaamheid van Nova weerklinken op elke pagina. Zonder moeite kun je je in haar verplaatsen en ga je mee in haar gevoelens en gedachten. Hoe harteloos en genadeloos die soms ook overkomen. Toch heeft ze ook een zachte kant en kan ze niet zomaar, hoe erg ze iemand of iets ook mag haten, overgaan tot wandaden. Juist door die zachtheid vermengd met haar harde kanten komt Nova moeiteloos tot leven en is ze een realistisch personage.
Ook maken we kennis met Adrian. De geadopteerde zoon van twee van de leiders van de Rebellen. Adrian beschikt net als Nova over een gave. Hij is moedig, maar roekeloos, rechtvaardig, trouw en vriendelijk. Hij staat al jaren in het middelpunt van de belangstelling als zoon van, maar is toch gewoon gebleven. Hij is echt gewoon een aardige jongen die af en toe wat verlegen en onhandig is maar altijd aardig en bereid te helpen. Als leider van zijn eigen team van Rebellen heeft hij bovendien ook een groot beschermend instinct. Al jaren is hij op zoek naar de moordenaar van zijn moeder en als hij de Anarchist Nachtmerrie bestrijdt, hoort hij haar iets zeggen wat hem doet vermoeden dat zij meer weet over de moordenaar. Vastberaden gaat hij op jacht in de hoop eindelijk het recht te laten zegevieren …
Adrian wist net als Nova vanaf het begin mijn hart te stelen. Het hele boek door werd ik twee kanten opgetrokken omdat je met beide personages zo meeleeft. Vanuit het perspectief van Adrian leer je meer over de Rebellen en wat zij nu eigenlijk willen en vanuit het perspectief van Nova leer je meer over de Anarchisten en wat hun bedoelingen nu eigenlijk waren en zijn. En voor beide valt iets te zeggen. Adrian is echt zo’n jongen waarvan je hoopt dat je hem in het echt zult leren kennen haha. De manier waarop hij omgaat met zijn roem, hoe loyaal hij is aan zijn vaders en vrienden en hoe hij Nova behandelt was echt zo mooi.
De ontwikkeling van de relatie tussen de beide personages was echt ontzettend goed gedaan. Je voelt Nova’s weerstand en tegelijkertijd haar onvermogen om zich te wapenen tegen Adrians goedheid, terwijl je tegelijkertijd zijn nervositeit, ongemak (en onhandigheid) en onbegrip voor Nova’s reacties voelt. Het is onmogelijk om niet voor allebei de personages te vallen en te hopen dat alles op de een of andere manier goed komt ondanks alles wat er om de twee heen aan de hand is en speelt.
Ook de bijpersonages zijn super goed geschreven. Als lezer leer je zowel de Rebellen als de Anarchisten kennen. Je leert wat elk van hen motiveert en kleine details uit ieders achtergrond waardoor ook deze personages tot leven komen. Sommigen intrigeren enorm en ik hoop dat we meer van hen zullen horen en meer over hen te weten zullen komen. Vooral Max en Phobia maken me erg nieuwsgierig! En ook over Ace wil ik meer weten want ik heb zo’n duister vermoeden dat hij een grotere rol heeft gespeeld in Nova’s verleden dan zij zelf weet of denkt …
De spanning en de actie in dit boek zijn echt super goed geschreven en gedoseerd. Omdat je steeds twee kanten opgetrokken wordt en niet wilt dat Adrian en Nova bepaalde dingen over elkaar ontdekken, leest het verhaal als een trein. Elke keer vraag je je af wat er nu weer gaat gebeuren en welke kant nu weer voor problemen zal gaan zorgen. Onverwachte en spannende gebeurtenissen wisselen elkaar eindeloos af tot je bij de spetterende climax komt. Maar daar eindigt het niet want het uiteindelijke einde is echt meesterlijk geschreven en de plottwists helemaal aan het einde had ik echt niet aan zien komen! Ik kan niet wachten om verder te gaan in deel 2.
“Nova had lang geloofd dat de wereld beter af zou zijn als er helemaal geen begaafden waren. Superkrachten zouden altijd tot conflicten leiden – zwak versus sterk. En zolang de mensen rekenden op superhelden om voor hen te zorgen, zouden ze nooit meer leren op eigen benen te staan. Het was een neerwaartse spiraal en ze vreesde dat ze daar nooit meer uit zouden komen.”
De schrijfstijl van Marissa Meyer verdient ook een vermelding. De schrijfster is zeer bedreven in personageontwikkeling en het opvoeren van de spanning. Bovendien weet ze mij in ieder geval altijd emotioneel te raken. Op de een of andere manier kan ze scènes zo levensecht en goed neerzetten dat je ze moeiteloos voor je ziet, maar ook echt voelt wat de personages ook voelen. Na de Lunar Chronicles stond ze al op mijn lijstje met favoriete auteurs en met dit eerste deel in haar nieuwste serie heeft ze haar plaats daar voor mij voor eeuwig vastgelegd. Er is werkelijk niets aan dit boek dat niet goed geschreven was en niet enorm goed in elkaar zat.
Als je houdt van YA fantasy en/of sciencefiction verhalen waarin mensen met krachten voorkomen, waarin personages aan verschillende kanten staan, waarin goed en fout relatieve begrippen zijn en die bomvol met actie en spanning zitten dan moet je Alter ego van Marissa Meyer zeker weten gaan lezen! Ik duik nu snel in boek 2: Aartsrivaal, dat gelukkig al klaarlag op mijn nachtkastje 😉
