Denise leest: Lampje van Annet Schaap

Hey lieve boekenwurmen! In september ben ik begonnen met de verkorte Pabo zodat ik als alles goed gaat over twee jaar voor de klas mag staan. Een leuk extraatje van de Pabo is dat je een leesdossier ‘moet’ vullen met 40 kinder- en jeugdboeken. Tja, jullie kennen mij een beetje en zullen vast al wel geraden hebben dat dit één van mijn favoriete verplichte opdrachten van de opleiding is haha. Af en toe krijgen we als klas de opdracht om een bepaald boek te lezen omdat het erg bijzonder of gewoon ronduit fantastisch is. Ik ben altijd een beetje sceptisch als mensen met dat soort beweringen komen en oordeel liever zelf. In het geval van Lampje zijn al die positieve, bejubelende, ophemelende reacties en recensies echter helemaal terecht. Wat een prachtig boek is dit!

Ik ga proberen om uit te leggen wat ik zo mooi vond aan dit boek.

In Lampje maken we kennis met het meisje Emilia, die door iedereen Lampje wordt genoemd omdat ze de dochter is van de vuurtorenwachter en om haar te onderscheiden van haar overleden moeder die ook Emilia heette. Vanaf de eerste bladzijde zal Lampje je hart stelen en je genadeloos meesleuren in haar belevenissen en tegenslagen. Haar leven is namelijk allesbehalve makkelijk. Haar vader is afstandelijk, zit vast in zijn verdriet om zijn vrouw en vol zelfmedelijden. Aandacht voor zijn dochter heeft hij nauwelijks en als hij haar opmerkt, snauwt hij haar af. Toch is Lampje een vrolijk kind dat de wereld om haar heen met haar grenzeloze fantasie tot leven brengt en op een positieve manier bekijkt. Maar haar fantasie brengt haar ook weleens in de problemen omdat ze de realiteit uit het oog verliest en dingen vergeet, belangrijke dingen. Als ze op een dag vergeet lucifers te halen voor het licht van de vuurtoren moet ze zich terwijl de avond al begint te vallen, dwars door een akelige storm heen worstelen om het licht te ontsteken voor het donker wordt en de schepen in de problemen komen. Die ene avond verandert Lampjes leven voorgoed want alles gaat natuurlijk mis. Ze wordt uit huis geplaatst en te werk gesteld in het grote, enge huis van de Admiraal. Een huis waar volgens de verhalen een griezelig monster woont. Ik zal verder niets verklappen in verband met spoilers maar geloof me als ik zeg dat Lampje een hele hoop avonturen beleeft 😉

De bijpersonages in dit boek zijn net als het hoofdpersonage meesterlijk neergezet. Het vreemde huishouden in het huis van de Admiraal, juffrouw Amalia, het monster, de Admiraal en zoveel meer. Het personage dat me het meest is bijgebleven is echter Lampjes vader. Aan het begin van het boek had ik echt een afkeer van de man, maar langzaam maar zeker krijg je sympathie voor hem en begin je zijn kant van het verhaal ook te zien. Dat excuseert allerminst hoe hij zijn dochter heeft behandeld, maar het doet je wel inzien dat er verdriet en een reden achter zitten.

Sowieso zitten er in dit boek veel prachtige lessen die de lezer doen inzien dat de wereld niet zwart-wit is maar een groot, grijs gebied en dat ieder mens zijn goede en slechte kanten heeft (hoewel je die goede kant bij bepaalde personages wel heel diep moet zoeken en misschien dan zelfs niet zult vinden haha). Bovendien worden de thema’s: vriendschap, in jezelf geloven, liefde van vaders en kinderen, en je eigen kracht vinden, ontzettend mooi uitgewerkt in het verhaal. De mooiste boodschap, voor mij, was echter dat het leven zelfs als alles tegenzit mooi kan zijn als je je fantasie maar gebruikt en positief blijft.

Behalve mooi is het verhaal ook lekker spannend. Je wordt moeiteloos in het avontuur meegezogen en wilt door blijven lezen om te weten te komen wat er allemaal gaat gebeuren en of het nog weer goedkomt voor Lampje. Het verhaal rondom het monster is trouwens ook lekker spannend en emotioneel. Je valt echt van de ene gebeurtenis en verbazing in de andere.

Een ander punt wat opvalt aan dit boek is de schrijfstijl. Annet heeft een prachtige, bijna poëtische stijl die fantastisch werkt in een kinderboek. Haar zinnen zijn beeldend en brengen het verhaal voor je ogen tot leven (misschien dat de achtergrond als illustratrice van de schrijfster hier een rol in speelt). Bovendien werkt de vertelstem en het perspectief dat Annet heeft gekozen fantastisch samen. Het is bijna alsof het verhaal aan je wordt verteld in plaats van dat je het zelf leest.

Als je houdt van avontuurlijke verhalen, een sterke hoofdpersoon, en een verhaal waarin mooie boodschappen verwerkt zijn dan is dit gegarandeerd een boek voor jou. Lampje is bovendien zeer geschikt om voorgelezen te worden 😉 Zelf lezen kan vanaf een jaar of 9 à 10.