Ottilie en de monstermacht
Hey lieve boekenwurmen! Nog geen week geleden had ik het erover hoeveel prachtige jeugd fantasyboeken er de laatste tijd uitkomen. En raad eens van wat voor soort boek ik nu weer een recensie ...
Hey lieve boekenwurmen! Nog geen week geleden had ik het erover hoeveel prachtige jeugd fantasyboeken er de laatste tijd uitkomen. En raad eens van wat voor soort boek ik nu weer een recensie heb 😉 Nu was Ottilie en de drochtenjagers een van mijn favoriete boeken van 2019 dus ik zag enorm uit naar het vervolg. Toen Ottilie en de monstermacht op mijn mat plofte, sprong ik dan ook een gat in de lucht want ik kon weer op avontuur met Ottilie en haar vrienden. Maar was dit tweede deel net zo goed als het eerste … Voordat je verder leest een waarschuwing, als je niet van spoilers houdt en boek 1 nog niet gelezen hebt, lees dan niet verder!!!
Tja wat zal ik zeggen. Dit deel is minstens zo goed als het eerste! Het verhaal is wederom gevuld met magie, spanning, actie en emotie en zal je zeker weten meesleuren 😉
In dit tweede deel volgen we Ottilie in haar training tot jager. Ze is het eerste meisje dat ooit is toegelaten tot de rekruten en dat is zowel een zegen als een vloek. Een zegen omdat ze nu kan zijn wie ze is zonder zich te hoeven verbergen en zonder bang te hoeven zijn dat haar geheim ontdekt wordt. Maar een vloek omdat de wereld van de drochtenjagers een mannenbolwerk is en heel veel rekruten, jagers en leiders niet zitten te wachten op een meisje dat wel even naast hen mee zal vechten. Hoewel Ottilie zich dus niet meer hoeft te verbergen, is haar leven er niet echt veel makkelijker op geworden. Toch zijn er ook wel lichtpuntjes want haar slovievriendinnen steunen haar nog steeds, Wallie is nog steeds bij haar en Perry, Zoef en Ed staan allemaal aan haar kant en zelfs de arrogante Leo is haar bondgenoot. Alsof het nog niet erg genoeg is dat Ottilie zich steeds opnieuw moet bewijzen, gebeuren er allemaal vreemde dingen op Fort Fiori. De drochten doen raar en lijken zich te verzamelen, de mysterieuze figuur met de kap op dwaalt nog steeds rond en grote delen van de omgeving worden aangetast door een vreemde substantie. Als er dan ook nog eens drochten de burcht weten binnen te dringen en de weerloze meisjes in de slovieverblijven aanvallen, weet Ottilie zeker dat er iets moet gebeuren. En bovenal: dat de meisjes ook een kans moeten krijgen om zich te leren verdedigen!
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de eerste pagina’s heel even moeite had om weer in het verhaal te komen omdat dit verhaal gelijk verdergaat waar Ottilie en de drochtenjagers stopte. Er is aan het begin van het boek niet echt een terugblik naar wat er in het vorige verhaal ook alweer gebeurde en doordat de drochten allemaal andere namen hebben omdat het verschillende monstersoorten zijn, moest ik er weer even inkomen. Maar na zo’n vijftien pagina’s zat ik helemaal in het verhaal en kon ik niet meer stoppen met lezen.
Ik weet eigenlijk niet wat ik het leukste aan de verhalen van Ottilie vind want er is zo ontzettend veel wat goed is aan deze boeken! Ten eerste is er de worldbuilding. Rhiannon Williams zet een prachtige en intrigerende fantasiewereld neer waarin haar schijnbaar grenzeloze fantasie meesterlijk naar voren komt. Een wereld die bovendien weldoordacht en stevig in elkaar zit. Ondanks dat dit een jeugdboek is, heeft Williams toch aandacht voor bijvoorbeeld politiek en hoe een legermacht in elkaar zit. Daar komt nog eens bovenop dat er een mooi mysterie om de politieke leider en het leger van drochtenjagers hangt. In het eerste boek vond Ottilie uit dat de koning jongens liet ontvoeren om de drochten te bevechten omdat hij en zijn leger vervloekt waren. In dit deel leert de lezer veel meer over die vloek, wie erachter zat en ook meer over de koning die misschien nog wel slechter is dan Ottilie al dacht…
Ten tweede heb je de schrijfstijl. Williams schrijft vlot en spannend. Ze weet de spanningsboog het gehele verhaal strak te houden en verliest haar plot geen moment uit het oog. Als lezer word je op een onvergetelijke reis meegenomen in sneltreinvaart. Naast een vlotte en spannende schrijfstijl weet de schrijfster ook moeiteloos haar personages tot leven te brengen en hun emoties levensecht neer te zetten. Je kunt als lezer niet anders dan met Ottilie meeleven en hopen dat alles goed gaat komen. Want ja, ook in dit boek moet Ottilie weer vele obstakels zien te overwinnen en proberen iedereen die haar lief is te beschermen.
En zo kom ik bij het derde sterke punt: de personages. Ottilie is nog steeds een van mijn favoriete hoofdpersonages van de afgelopen jaren. Ze is zo ontzettend realistisch doordat ze tegelijkertijd jong en bang is maar toch steeds probeert het goede te doen en moed te blijven houden. In dit boek was ze wel wat banger als in het vorige verhaal en je merkt dat de gebeurtenissen uit het vorige boek haar niet in de koude kleren zijn gaan zitten. En toch laat ze zich niet kisten en staat ze op voor waar ze in gelooft en gaat ze de barricades op voor de andere meisjes in het fort. Ook in dit verhaal zien we weer hoe Ottilie weigert om klakkeloos te geloven wat haar verteld wordt over de drochten, heksen en het verleden. Ook nu gaat ze koppig op zoek naar haar eigen antwoorden en vertrouwt ze op zichzelf en op wat ze gezien heeft en wat zij denkt dat dit zou kunnen betekenen.
Ook de bijpersonages in dit boek zijn weer super goed uitgewerkt. Zo leren we Wallie, Alba, Skip, Ed, Gracia en Myra beter kennen. Laat Leo zich van twee verschillende kanten zien (waarbij je hem meermaals door elkaar zult willen rammelen). En leren we ook een aantal van de leraren beter kennen, zowel de slechte als de goede kanten. Vooral naar de verhalen van Kapitein Lier en Ramona ben ik zeer benieuwd en ik hoop dat we nog meer over hen te weten zullen komen in het derde en laatste deel van de trilogie. Natuurlijk zijn er ook weer de dierlijke personages die het verhaal nog voller maken. Deze keer stal Nox de show (sorry Maestro 😉 ).
En natuurlijk hebben we ook nog de slechterik. In het eerste boek hebben we deze figuur maar kort gezien en lag de nadruk vooral op de kinderontvoerders en de drochten, maar in dit deel komen we meer te weten over de oorsprong van de drochten en degene die ze aanvoert. En dat is iemand waarvan je niet verwacht had dat het de slechterik zou zijn. Vooral niet omdat deze persoon niet alleen macht heeft over drochten maar ook over mensen. Meer ga ik natuurlijk niet verklappen, maar geloof me als ik zeg dat het onverwacht is en super goed in elkaar zit!!!
Moet ik nog meer zeggen over dit boek? Het is spannend, het is gaaf, het heeft fantastische personages, een prachtige wereld en het einde belooft een spetterende finale te worden <3
Ik kan niet wachten om in deel drie: Ottilie en de welkende wereld te beginnen!!! Gelukkig komt dit deel al dit najaar uit dus lang hoeven we niet te wachten <3
