Schaduwzwart
Hey boekenwurmen! Het is weer tijd voor een nieuwe recensie 🙂 Ongetwijfeld hebben jullie mijn liefde voor Vogelvrij deel 1 in de Spellslinger serie meegekregen in mijn vorige ...
Hey boekenwurmen! Het is weer tijd voor een nieuwe recensie 🙂 Ongetwijfeld hebben jullie mijn liefde voor Vogelvrij deel 1 in de Spellslinger serie meegekregen in mijn vorige recensie http://www.nienkekinderboekenblog.nl/recensie/recensie-vogelvrij-sebastien-de-castell/ Als een eerste boek in een serie zo’n indruk op je maakt, is het vaak even (vol spanning) afwachten of deel 2 net zo goed (of zelfs beter) gaat worden. Gelukkig maakte ik me druk om niets want dit boek is zo ontzettend GAAF, GEWELDIG en FANTASTISCH (nu vraag je je vast af of al die hoofdletters nodig zijn, maar ja dat is echt nodig!). Toen ik dit boek las, was het alsof ik in een warm bad zat en mijn allerbeste vrienden om me heen had, inclusief kat in bad met boterkoekjes 😉
In dit boek volgen we wederom Kellen op zijn avonturen samen met Ferius en Reichis <3. Dit keer hoeft hij geen proeven te ondergaan, maar leert hij over de paden die de Argosi bewandelen. En wederom is schrijver Sebastien de Castell erin geslaagd om zelf ook die vier paden succesvol af te lopen.
Laten we beginnen met het eerste pad: hoofdpersoon Kellen. In dit boek is hij nog steeds de heerlijke anti-held die hij in het eerste boek ook al was. De held op sokken die meermaals in elkaar geslagen wordt en het onderspit moet delven haha. Hij is nog steeds redelijk laf, bij tijd en wijle egoïstisch en vaak vervuld van zelfmedelijden. Ik weet niet of hij een ergere magiër was of een ergere vogelvrije haha maar hij blinkt in beide niet echt uit. Toch ondergaat hij een mooie ontwikkeling in dit boek waarbij hij langzaam ontdekt dat de levenswijze en zienswijzen van de Jan’Tep niet zaligmakend en perfect zijn. Je ziet hem als lezer echt volwassener en zelfstandiger beginnen te worden. Daarnaast leert hij ook te vertrouwen op zijn vrienden en niet altijd de makkelijkste weg te kiezen.
Je zou denken dat als de dood je in de ogen staart, je ijdelheid slinkt, maar als ik moest sterven zou ik eerlijk gezegd liever gedood worden door een lelijkerd.
Het tweede pad: de bijpersonages. Ik kan niet anders dan een eerbiedige kniebuiging maken naar de schrijver toe. De Castell weet moeiteloos intrigerende en fantastische bijpersonages te creëren. Ik moet gewoon beginnen bij Reichis, ik ben echt verliefd op die eekhoornkat!!! Hij is nog steeds even sarcastisch, doortrapt en ondeugend als voorheen. De interactie tussen Kellen en Reichis is in dit boek misschien nog wel leuker en humoristischer als in het eerste boek en ik heb echt de helft van de tijd met een idiote grijns op mijn gezicht zitten lezen. Bijvoorbeeld bij dit stukje:
‘Ach, hufter,’ gromde Reichis. Hij sprong op, spreidde zijn teenvliezen en bedekte mijn gezicht als een harige zak om me te verstikken. ‘Bied je excuses aan voordat ik je wurg.’
‘Wat lief,’ zei Beren. ‘Hij omhelst je.’
Ik pelde Reichis van me af. ‘Ja, hij is echt een schatje.’
Natuurlijk is ook Ferius weer van de partij als ondoorgrondelijke mentor. Wederom raakt ze verzeild in allerlei schermutselingen en weet ze zich bijna overal uit te bluffen en kletsen. Haar wijze lessen zijn net als in het eerste boek heerlijk vaag en moeilijk uit te vogelen voor Kellen.
‘Het eerste wat je leert als je de lange wegen bereist, knul: taal is niet alleen hoe je praat, maar ook de woorden die je kiest.’
Er worden in dit boek ook een aantal nieuwe personages toegevoegd, waaronder Seneira en haar Argosi mentor Rosie. Seneira is een erg leuk personage met een sterke wil, die niet op haar mond is gevallen en geen moeite heeft om aan Kellen duidelijk te maken dat hij onnozel is. De interactie tussen de twee is echt heerlijk om te lezen. Voeg daar nog eens de moeilijke relatie van Rosie en Ferius aan toe, die elkaar ook om de haverklap in de haren vliegen of elkaar proberen te overtroeven en de chaos is compleet. De dialogen spatten werkelijk van het papier.
Het derde pad: spanning, wereldbouw en plot. Ook hier is De Castell weer op zijn best. Zodra de wegen van Ferius, Kellen en Reichis zich kruisen met die van Seneira en Rosie wordt je in het avontuur gestort. De groep moet een remedie zien te vinden voor het Schaduwzwart dat Seneira en haar broertje martelt. Gaandeweg ontdekken ze dat er weleens iets heel anders aan de hand zou kunnen zijn met Seneira, haar broertje en een aantal andere leerlingen van de Academie, een prestigieuze onderwijsinstelling die zich bevindt in de Zeven Zanden, een niemandsland waar verscheidene volkeren leven maar dat door niemand geregeerd of erkend wordt als land zijnde. Het Schaduwzwart van al deze kinderen zou weleens iets veel verschrikkelijker kunnen zijn, iets wat verband houdt met de Jan’Tep en hun honger naar macht. Het hele boek door zul je je blijven afvragen of Kellen en zijn metgezellen op tijd het raadsel zullen oplossen, of er überhaupt een remedie mogelijk is, en wie er achter deze gruweldaden zit. Nergens verslapt de spanning en de plot zit uitstekend in elkaar.
En dan het laatste, en vierde, pad: de schrijfstijl. Het zal je niet verbazen dat die nog steeds steengoed is. Nog humoristischer als bij deel 1, vol spanning en lekker vlot. Ik vloog echt door het boek heen. Daarnaast zit er ook in dit deel weer genoeg emotie zodat je helemaal met Kellen meeleeft en genadeloos in zijn avonturen wordt meegezogen.
Mocht je de boeken nog niet gelezen hebben dan moet je dat echt doen hoor! De boeken zijn echt super leuk en zitten vol humor, spanning en emotie en zijn heerlijk vlot geschreven <3
