Denise leest: Stormwachter: de kaarsenmaker van Arranmore van Catherine Doyle

Hey lieve boekenwurmen! Ik heb weer een fantastisch boek voor jullie. Het is een prachtig verhaal dat perfect is voor de stormachtige en donkere dagen die ons weer in het verschiet liggen in deze tijd van het jaar. Ik wil uitgeverij Fantoom hartelijk bedanken voor het toesturen van een recensie exemplaar <3 Maar laat ik jullie gauw vertellen waarom je dit boek absoluut moet lezen want het is GEWELDIG 😉

Ik begin maar eens bij de hoofdpersoon: Fionn Boyle. Fionn gaat samen met zijn grote zus Tara voor een tijdje logeren bij hun opa die op het eiland Arranmore woont. Vroeger, voordat Fionn geboren was, woonden zijn ouders en zijn zus ook op dit eiland, maar een tragische gebeurtenis heeft ervoor gezorgd dat het gezin naar het vasteland verhuisd is. Fionns moeder is de tragedie echter nooit te boven gekomen en heeft last van depressies. Hierom zijn de twee kinderen dan ook alleen op weg naar hun opa Malachy. Fionn heeft zijn opa nog nooit gezien, maar bij hun eerste ontmoeting weet hij twee dingen: 1. Fionns grote neus is een familietrekje en 2. zijn opa is een vreemde snuiter. Malachy is namelijk een soort kluizenaar en hij maakt honderden kaarsen met allerlei vreemde namen. Bovendien brandt er ten alle tijden een kaars bovenop de open haard, zelfs als iedereen slaapt! Fionn heeft geen idee wat hij van zijn opa moet vinden maar hij is wel blij dat de oude man tijd aan hem besteedt want zijn zus is te druk met indruk maken op haar vriendje en lijkt nooit meer iets met Fionn samen te willen doen. Ik had zo’n ontzettende medelijden met Fionn. Zijn eenzaamheid en verdriet zijn zo levensecht geschreven en druipen van iedere pagina. Toch zit Fionn niet bij de pakken neer. Hij verkent zijn omgeving en spit in het verleden van het eiland en zijn familie. Ik zal hier verder niet teveel over vertellen want dan verklap ik dingen die je als lezer echt zelf wilt ontdekken. Vertrouw me maar als ik zeg dat Fionn een hoop geheimen ontrafelt en alles leert over de tragedie die zoveel jaren geleden heeft plaatsgevonden.

“Fionn was er hoe dan ook van overtuigd dat Arranmore nog altijd door haar [zijn moeders] hoofd spookte en hij wist niet of dat goed of vooral slecht was. Hij wist alleen dat plaatsen net zo belangrijk konden zijn als mensen. Dat ze je op dezelfde manier in hun greep konden houden, als je het toeliet.“

Een ander ding dat echt meesterlijk geschreven was in dit boek waren de familierelaties. In dit boek zul je geen perfecte gezinnetjes vinden. Tara en Fionn ruziën als een echte broer en zus en af en toe wil je Tara als lezer even goed door elkaar schudden. De relatie tussen Fionn en zijn opa wordt mooi ontwikkeld en je voelt echt hoe ze van twee relatieve vreemden in echte familieleden veranderen. Dit maakt wat er met Malachy aan de hand is des te verdrietiger en pijnlijker. Ook de relatie tussen de kinderen en hun moeder is prachtig neergezet ondanks dat hun moeder voor het grootste deel van het boek afwezig is.

” ‘Er zijn allerlei soorten moed, Fionn. Vaak is de reis die we in onszelf afleggen zwaarder dan de woeligste zee.’ Zijn opa woelde door Fionns haar en zei op zachte, besliste toon: ‘Je moeder heeft een vechtershart en een eilandersziel. Op een dag brengen die twee dingen Evelyn McCauley thuis. Op een dag zal haar hemel weer helder zijn.’ “

Wat ik ook zeer geslaagd vond was de spanning in dit verhaal. Vanaf het begin weet Catherine Doyle je als lezer aan de haak te slaan en ze laat je niet meer los. Mysterie na mysterie en avontuur na avontuur volgen elkaar op en stuwen het verhaal naar een spetterende climax en een einde dat je doet verlangen naar een vervolg (dat komt er toch hopelijk wel hè?!). Erg mooi is dat veel van het mysterie in dit verhaal gestoeld is op de Ierse folklore en legendes. Voor de lezers die hier iets vanaf weten, is het een feest der herkenning en voor de lezers die dit voor het eerst tegenkomen, is het prachtig beschreven en uitgewerkt. Het mysterie rondom de stormwachter en zijn kaarsen vond ik ook echt ontzettend mooi neergezet. Doyle geeft prachtige scènetekeningen en laat haar verhaalwereld moeiteloos tot leven komen.

“Daarom had Fionn de volgende conclusie getrokken: sommige dingen, en dan vooral onmogelijke dingen, waren belangrijk genoeg om straf voor te riskeren.“

In dit boek zul je ook een hoop prachtige zinnen en boodschappen tegenkomen. Het is een fantastisch en emotioneel verhaal dat tegelijkertijd sprookjesachtig en levensecht is. Het behandelt thema’s als goed versus kwaad, de kracht van onze herinneringen en ons verleden en wat het met iemand kan doen als deze wegglippen, de complexiteit van relaties en emoties en hoe deze laatste ons leven kunnen beïnvloeden ten slechte en ten goede. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar het is mooier om zelf boodschappen in het verhaal te ontdekken.

Als je houdt van realistische, emotionele verhalen met een flinke dot fantasie die een sprookjesachtige sfeer en een prachtige schrijfstijl hebben dan is dit zeker het boek voor jou!