Wondersmid: De roeping van Morrigan Crow
Hey lieve boekenwurmen! Het is alweer een poosje geleden sinds jullie een recensie van mijn hand gelezen hebben. Geen zorgen, ik hield geen winterslaap 😉 Nee, ik stond voor de klas en was zo ...
Hey lieve boekenwurmen! Het is alweer een poosje geleden sinds jullie een recensie van mijn hand gelezen hebben. Geen zorgen, ik hield geen winterslaap 😉 Nee, ik stond voor de klas en was zo druk bezig met lesvoorbereidingen en mijn opleiding en werk dat ik eigenlijk bijna niet meer aan bloggen toekwam. Gelukkig is het nu even wat rustiger en had ik ook nog eens een prachtboek dat ik graag met jullie bespreek! Ik wil uitgeverij Luitingh-Sijthoff hartelijk bedanken voor het toezenden van een recensie-exemplaar.
Misschien weten jullie nog wel dat ik vorig jaar het eerste deel van Nevermoor las en laaiend enthousiast was. Toen ik zag dat deel twee ‘Wondersmid’ inmiddels vertaald en uitgegeven was, moest ik dit deel wel gelijk aanvragen. Het is altijd even afwachten of een tweede deel in een serie net zo goed is (of beter) als het eerste, maar bij dit boek heb ik me daar eigenlijk van tevoren geen zorgen over gemaakt want Jessica Townsend schrijft zo mooi dat dat al bijna niet kon missen.
Vanaf de eerste bladzijde is het alsof je weer thuiskomt. Je wordt gelijk weer Morrigans wereld ingetrokken. In dit deel volgen we Morrigan als ze voor het eerst naar school (huize Fierpas) gaat omdat ze nu deel uitmaakt van het Wondergenootschap. Ze denkt eindelijk haar plaatsje te hebben gevonden en vrienden te kunnen maken met de kinderen die net als haar iets bijzonders hebben. Maar ja, Morrigan is een Wondersmid en dat is toch net even wat anders dan al die andere kneepjes. In plaats van geaccepteerd te worden, wordt ze met angst en afschuw bekeken door de leden die in dezelfde unit als haar zitten en de rest van de school heeft geen flauw idee wat haar talent is en vindt dat ze haar plaats op de school niet verdiend heeft aangezien ze geen bijzonder talent heeft laten zien. Wat begon als een leuk nieuw avontuur draait al snel op een desillusie uit. Vooral als de schoolleiding al op voorhand heeft besloten dat Morrigans kneepje te gevaarlijk is en dat ze geen van de gewone vakken mag volgen, maar alleen een saai vak over de gruweldaden van alle Wondersmeden voor haar. Alleen Carlijn en Haldorn doen normaal tegen haar. Toch blijft Morrigan proberen om de rest van haar unit ook voor zich te winnen Maar als er dan ook nog een chanteur ten tonele verschijnt en Morrigans team begint te chanteren met het geheim dat zij bewaken, valt ze helemaal buiten de unit. Het is weer hetzelfde liedje als altijd: Morrigan krijgt overal de schuld van en niemand wil naar haar luisteren of haar een kans geven. Deze keer zijn er echter belangrijke verschillen: Morrigan heeft een thuis vol mensen en wezens die in haar geloven, een beschermer die van haar houdt en een beste vriend die voor haar opkomt, maar bovenal weigert ze deze keer bij de pakken neer te gaan zitten. Haar zelfvertrouwen is misschien nog steeds niet gigantisch, maar haar moed en vastberadenheid zijn inmiddels wel gegroeid en ze weet dat ze niet meer hulpeloos is. Haar vreemde krachten zijn nog steeds een mysterie voor haar maar langzamerhand begint ze beetje bij beetje uit te vinden wat de krachten van een Wondersmid zijn. Dapper slaat ze zich door de tegenslagen heen en richt zich op een aantal mysteriën: de identiteit van de chanteur en de verdwijningen van meerdere krachtige wezens. Ook doet slechterik Ezra Windbuil weer zijn intrede. Wat wil de Wondersmid van haar en wat bedoelt hij als hij zegt dat er een vijand is die Morrigan niet kent, maar die een bedreiging voor alles en iedereen vormt? Zal het Morrigan lukken om de chanteur te ontmaskeren? Zullen de verdwenen wezens weer teruggevonden kunnen worden? En zal Morrigan eindelijk haar plaatsje in de unit veroveren en vriendschap kunnen sluiten met de andere kinderen?
Dit tweede deel zit al net zo vol magie en emotie als het eerste deel. Vanaf het begin hoop je dat Morrigan het wat makkelijker zal gaan krijgen maar helaas moet dit fantastische meisje een heleboel tegenslag overwinnen. De manier waarop ze met alle pestkoppen en gemeneriken omgaat, is echter bewonderenswaardig en inspirerend. Morrigan blijft altijd haar lieve en vastberaden zelf. De relatie tussen Jupiter en Morrigan wordt in dit boek ook mooi neergezet en meer dan eens op de proef gesteld, maar toch blijven de twee in elkaar geloven en op elkaar vertrouwen.
De actie en avontuur in dit boek zijn weer heerlijk. Het tempo is vlot en het avontuur spat van de pagina’s. Als lezer word je genadeloos meegesleept en het is bijna onmogelijk om het boek weg te leggen als je eenmaal begonnen bent.
Behalve de al bekende personages maken we in dit deel kennis met een aantal nieuwe bijpersonages. Ik wil over deze personages niet teveel verklappen behalve dat twee van hen je verbaasd zullen doen staan tegen het einde van het verhaal. De ene in positieve zin en de andere in negatieve zin (ben je al nieuwsgierig 😉 )
Kortom als je houdt van jeugdboeken die vol avontuur en magie zitten en een fantastische cast van personages hebben dan moet je de Nevermoor-serie van Jessica Townsend zeker weten lezen! Heb je deel 1 al wel gelezen, maar deel 2 nog niet? Waar wacht je dan nog op?! Ga het boek vandaag nog halen en begin met lezen!!!
