Chris en Nienke konden niet kiezen wie het nieuwste boek van Mel Wallis de Vries zou recenseren dus lazen we het allebei. Pijn heeft ons helemaal ingepakt. 5***** voor Pijn.

Mel Wallis de Vries won reeds viermaal de prijs van de Jonge Jury en ook dit jaar is ze weer torenhoog favoriet voor deze prijs. Hoe flikt ze dat toch? Nou, door ieder jaar een steengoed YA boek te schrijven.

Wat is er zo goed aan haar boeken?

Chris: Persoonlijk kies ik altijd boeken uit die niet op de voorste planken liggen. Boeken die juist geen soort van “hype” zijn. Toen Pijn genomineerd werd voor de Jonge Jury 2018 werd ik toch getriggerd om het te gaan lezen. Nou daar heb ik geen seconde spijt van gehad. Ik heb Pijn in één adem uitgelezen. Alles klopt aan dit boek. Ik heb het ebook gelezen maar in de boekhandel het boek ook nog in mijn handen genomen. Puur omdat de hardcover net zo gaaf is als het boek inhoudelijk. Het elastiek als extraatje maakt het helemaal af.

Nienke: Allereerst is de setting van haar verhalen altijd heel natuurlijk en herkenbaar voor tieners. Ze gaan naar school en hebben vrienden, proefwerken, saaie lessen etc. De personages communiceren via hun mobiel en praten zoals je eigen kinderen doen. Voor een tiener zijn dit heerlijke boeken omdat het over mensen gaat die hun klasgenoten hadden kunnen zijn.

De verhalen zijn retespannend. In Pijn worden meisjes vermoord die met hun eigen telefoon worden gefilmd. Deze filmpjes worden op social media gezet waardoor iedereen het kan zien. Je ziet dus hoe ze worden vermoord. Die moorden worden geschreven vanuit het slachtoffer. De slachtoffers hebben dus en eigen hoofdstuk.

De vormgeving is echt super van deze tijd. Sprekende kleuren die zowel op de cover als in het boek worden doorgevoerd. Bij Pijn is dat felroze. Wat ondertussen een ware hype is zijn de covermodellen. In Pijn is er niet alleen een model voor op de cover maar ook voor alle vermoorde meisjes. Ieder jaar wordt er ook een trailer gemaakt. Hiervoor wordt een oproep in de media gedaan. Achterin het boek staat een code waarmee je achter de scenes kunt kijken. Tja, dat is toch echt vernieuwend. Ik hou dr van.

Chris: Qua onderwerp vond ik het ook echt bij de jeugd van nu horen. Een waarschuwing dat niet iedereen te vertrouwen is zeker niet op social media.

Nienke: De opbouw van het verhaal is vrij voorspelbaar en toch heel ingenieus. Er is een mysterieuze moordenaar en een hoofdpersoon. Natuurlijk weet de lezer dat die hoofdpersoon uiteindelijk in het web van de moordenaar terecht zal komen. Toch is het een pageturner. We volgen Mandy die het niet altijd gemakkelijk heeft nu haar moeder zo ziek is dat ze een tijd in het ziekenhuis moet verblijven. Ze probeert haar moeder iedere dag te bezoeken maar zo af en toe maakt ze verkeerde keuzes. Dat doet ze ook op die fatale dag… Parallel aan dit verhaal loopt een andere verhaallijn: In de stad worden verschillende meisjes vermoord. Ze worden gefilmd en iedereen spreekt erover. Het komt heel dichtbij als meisjes van je eigen leeftijd worden vermoord op plekken waar jij ook wel eens komt. Wie doet zo iets? Natuurlijk komen de verhaallijnen samen en is ook Mandy haar leven niet zeker. Laat zij zich ook zo gemakkelijk vermoorden?

Alhoewel je als lezer weet waar dit verhaal heen zal gaan, zit je op het puntje van je stoel te lezen en hoop je dat dit boek ooit verfilmd gaat worden. Het zit gewoon heel goed in elkaar. Als whodunnit is het ook erg geslaagd: wie is de dader? Wie vermoordt er vier meisjes en is de politie keer op keer te slim af terwijl de moorden worden gefilmd? Volgens Chris voelt Mel Wallis de Vries welk onderwerp goed bij de jeugd van nu past en de toon van haar verhaal slaat daar naadloos op aan. Door het enthousiasme van Chris werd ook Nienke aangestoken door de Mel-koorts.

Conclusie: Petje af. Een ding weet ik zeker: het boek van volgend jaar gaan we zeker weer lezen. We verwachten dat Pijn hoge ogen gaat gooien bij deze editie van de Jonge Jury. 5***** Van Kinderboeken voor deze geslaagde en zeer spannende YA-Thriller.