Nienke-KinderBoekenRecensie 5***** voor De Liefdesbrieven van Abelard en Lily door Laura Creedle

Auteur Laura Creedle heeft Adhd en voor haar is het dus niet niet meer dan normaal dat een van haar hoofdpersonen dit ook heeft. Het is heel druk in haar eigen hoofd en dit verklaart meteen waarom het personage Lily zo levensecht overkomt. Creedle is een ervaringsdeskundige. Ook als je als lezer geen idee hebt hoe het moet zijn om met adhd te leven, geloof je alles wat je in dit boek beleeft. Ieder woord en in dit boek is volkomen realistisch en authentiek. Hopelijk kan Creedle lang genoeg stil zitten om nog veel meer mooie YA boeken te schrijven.

Adhd’er Lily moet nablijven. In het lokaal moet ze stilzitten. Dat is al bijna onmogelijk voor haar maar als ze dan ook nog het tussenwandje ziet bewegen, kan ze het niet weerstaan en loopt erheen. Aan de andere kant van de wand staat autist Abelard. Zijn aandacht werd in het naastgelegen lokaal ook getrokken door de wand omdat ie zo gammel is. Als beiden eraan komen, valt er een gat in. Ze moeten zich melden. Abelard neemt de schuld op zich. en dat is niet de eerste keer dat hij dat doet. De twee kennen elkaar al heel lang. Toen ze een jaar of zeven waren draaide Lily een keer zo hard met haar ijzeren broodtrommel om zich heen dat ze het voorhoofd van Abelard raakte. Hij vertelde het aan niemand en daardoor kreeg Lily geen straf. Hij heeft nog steeds een klein litteken op zijn voorhoofd.

Een hernieuwde kennismaking begint. De twee zouden niet meer verschillend kunnen zijn. De een is te druk en de ander is volledig in zichzelf gekeerd. Ook hun sociale achtergrond ligt mijlenver uit elkaar. Abelard is heel rijk en Lily allesbehalve. Abelard doet het heel goed op school en Lily krijgt steeds onvoldoendes terwijl ze wel heel slim is. Maar haar concentratie werkt gewoon niet altijd mee.

De twee beginnen te appen met elkaar. En niet zomaar alledaagse dingen: ze sturen elkaar regels van gedichten. Langzamerhand voelen de twee zich tot elkaar aangetrokken. Een relatie met Abelard is niet eenvoudig, want hij houdt niet van lichamelijk contact en ook intermenselijk communicatie is voor hem niet eenvoudig. Toch vinden ze een manier. Als ze namelijk gewoon zichzelf zijn en compleet eerlijk, dan is alles mogelijk. Toch verloopt alles niet alles zoals ze zich dat hadden voorgesteld en  moet Lily een moeilijke keuze maken. Mooie spanning tot aan het einde.

De toon van dit boek overvalt je als lezer compleet. Zowel het perspectief van Lily als dat van Abelard is heel erg mooi verwoord. Iedere keer als het perspectief wisselt, zit je meteen in het hoofd van de “verteller”. Je gaat er volledig in op. Je hoopt voor hen dat hun liefde gaat werken, dat het een kans maakt.

De Amerikaanse cover is erg warrig vol met doorgestreepte hartjes. Niet erg YA-achtig. De Nederlandse versie is zo mogelijk nog erger. Er staat een kan op die valt. Dat is inderdaad een scene uit het boek, maar ademt geen YA uit. Eigentijds is anders. Hierdoor zie je meteen dat het een volwassene is die een YA heeft geschreven. Een literaire YA die erg vernieuwend is, dat dan weer wel. Dit is een heel mooi en vooral goed boek. Het is meer dan een aanrader. Dit is een mustread.

Boekgevens: